'Drie vragen die vaak worden gesteld'

De eerste is: 'Hoe gaat het?' Dat is een beleefdheidsvraag. Maar eigenlijk is het een onbeleefde vraag, want je moet deze met goed of slecht beantwoorden. Die vraag is meer bedoeld voor de vraagsteller zelf, zodat hij of zij zich kan spiegelen aan zijn of haar eigen leven.

Het antwoord dat ik dan geef is vaak lang, om de vraagsteller te plagen. Er volgt een verhandeling over mijn gezondheid en de schoolprestaties van de kinderen. Vervolgens ga ik het hebben over de bizarre wereldpolitiek en hoge marktprijzen van primaire boerenproducten.

Ik sluit mijn antwoord af met: 'Met mij gaat het goed, dank u.' Dat klopt ook weer niet, want ook hier waait de rook niet tegen de wind in.

De tweede vraag die vaak wordt gesteld, is of wij meedoen met de opkoopregeling. Daar kunnen we ontkennend op antwoorden. Ik ben veel te jong om te stoppen en het werk tussen de varkens is mijn lust en mijn leven. Onze sector barst van de uitdagingen en kansen. Als ik meedoe en stop, moet ik straks het grootste huis van het dorp kopen. De regeling is natuurlijk erg aantrekkelijk, ook voor dit bedrijf.

Waarschijnlijk ben ik toch te weinig een ondernemer en te veel een liefhebber van het boerenleven met al z'n zorgen en risico's. Kijk toch eens om je heen deze mooie dagen en geniet van al dat landwerk. Dat ga je toch niet opgeven?

Opvolgers

De derde vraag die steevast wordt gesteld, is of ik opvolgers heb. Het zal wel met mijn rimpels en grijze haren te maken hebben. Meestal is het antwoord dat ik mijn eigen opvolger ben. Ik ben nog lang niet klaar met dit mooie vak en ik kan nog wel even mee. Maar ze bedoelen natuurlijk mijn kinderen. Aangezien ze alle drie nog niet langdurig de stal van binnen hebben bekeken, kun je concluderen dat mijn opvolger hier niet tussen zit.

Is dat erg? Nee, op de televisie zijn veel ergere dingen te zien dan dat. We leven in een tijd dat de keuze reuze is en we laten jonge mensen zelf hun eigen pad kiezen. Dat is niet automatisch het pad van hun ouders. Vind ik dat jammer? Natuurlijk! Samen met meerdere generaties een bedrijf runnen kan heel mooi zijn. De liefde voor het boerenvak delen binnen de familie is een dierbaar iets. Maar wat er niet is, is er niet.

Ik ben benieuwd welke van deze drie vragen morgen als eerste aan de beurt is.