'De mestballon die langzaam leegloopt'

Toen ik als jonge boer 25 jaar geleden om tafel zat met beleidsmakers was onze vraag vaak wanneer het zou stoppen met nieuwe eisen. Wanneer zou er een beetje rust en zekerheid komen voor de boeren?

Een antwoord kregen we niet en we lopen al bijna 50 jaar van mestwetgeving naar mestwetgeving met elke keer nieuwe collega’s die daardoor stoppen. Bijzonder jammer, maar we hadden natuurlijk beter moeten weten. Een overheid die geen nieuwe regels maakt, is overbodig en kan worden afgeschaft. Dat wil niemand.

De sector krijgt als lapmiddel wel allerlei subsidies. Daar zitten we echter niet op te wachten. Wat wij willen, is stabiel beleid en stabiele prijzen. En dat zo’n vijfentwintig jaar lang. Dat gaat helaas niet gebeuren. Bij de subsidies hebben ze bovendien iets nieuws bedacht; je mag niet meer uitbreiden. Duurzaamheid mag, maar eraan verdienen niet.

Laten we maar niet te veel klagen en de kansen grijpen die deze maatregelen bieden. Over niet klagen gesproken, dat doen we ook nooit in mijn studieclub van varkensboeren. Gewoon lekker praten over boeren en raskeuzes, over stallen en voer. Zoals het hoort bij inhoudelijk over je vak praten.

Over marktprijzen wordt nooit gejubeld en nooit geklaagd. Het is zoals het is, hollen of stilstaan. Al moet je dat tussen de varkens niet te lang doen, want dan vreten ze je op. Eerlijk vee wat dat betreft.

Geld zinnig, zuinig en zorgvuldig uitgeven

Van de overheid hoeven we eerlijkheid niet te verwachten. De Algemene Rekenkamer controleert of publiek geld zinnig, zuinig en zorgvuldig wordt uitgegeven. Deze rekenkamer geeft keer op keer aan dat dit niet gebeurt. Maar niemand wordt erop afgerekend of ontslagen.

Diezelfde overheid zegt wel tegen de kippensector; u heeft het mestprobleem opgelost. U heeft uw ballon leeggemaakt. De ballon van de buren is echter zo groot; maak die ook maar even leeg. Denk dat het tijd wordt dat de overheid, het landbouwministerie voorop, zijn eigen wensballonnen gaat doorprikken.