Bordje

Ze rijden zelf de schuur in, laden de bloemen uit de koelcel, laten leeg fust achter en vertrekken. We hebben een brandgang tussen twee schuurgedeelten en daar kun je vooruit inrijden, deur gaat dicht, laden, deur aan de andere kant gaat open en je rijdt, om de schuur heen, het erf weer af.

Maar zo te horen gaat er nu iets mis. Dit is een chauffeur die dat nog niet weet en dus achterstevoren het erf op is gekomen. Ik hoor de motor brullen, pssjj rem, brul, pssjj, brul, pssjj. Ik sta op en zie in het schijnsel van de erfverlichting inderdaad een vrachtwagen, mét aanhanger, achterstevoren voor de schuur staan. Net als ik besluit Gert te wekken, rijdt hij (de wagen, niet Gert) de schuur in.

De volgende ochtend blijkt de pas geplante heg van zwager en schoonzus aan gort gereden. Is onze eigen schuld, want we hebben niet zo’n keerbord bij de weg staan. Moet nog steeds besteld worden. Gaan we vandaag regelen.

En als we dan toch bezig zijn, kijken we of het huisnummer nog leesbaar is. Bij ons staat 117 in grote witte cijfers op het raam naast de voordeur geplakt. De donkere tijd komt er weer aan en u weet niet half hoe irritant het is een huis zonder nummer te zoeken. Of een huis zonder bel of duidelijke ingang.

Ga maar eens collecte lopen. In een nieuwbouwwijk is de voordeur duidelijk, maar aan een landweg of dorpsstraat met allemaal verschillende woningen niet. Het is hier gebruikelijk om door de achterdeur binnen te komen, maar dat doe ik niet met een collectebus of loten voor de kermis. Kost ook meer tijd, al die vage achterommetjes. Als je ze al kunt vinden. En de waakhonden noem ik nog niet eens.

Soms is het pad naar de voordeur overwoekerd en zie je een vaag paadje achterom gaan. Maar daar zit een poort voor, of een hekje. Sta je eindelijk bij een deur, zie je binnen een badkamerdeur half open staan met de stoomwolken eruit. Dan maar geen euro voor de zielige kindertjes is mijn beleid, en stilletjes schuif ik het erf weer af.

Haal je wél de voordeur, is er geen bél. Dus klepper je, door de spinnenwebben heen, verlegen met de brievenbus. Dan moet je aan de Skarregattedijk 357 in Krollepops een brief afleveren of een stoeltje van Marktplaats ophalen. Bij daglicht zie je aan het lieflijke dijkje nog nummer 122 en aan de overkant nummer 87. Verder niets.

Hier en daar een prachtig geborsteld stalen huisnummer aan de muur, of nog zo’n jaren zeventig bruin met oranje kleibordje. Moet je helemaal het erf op - en achterstevoren er weer af - om te zien dat het níet nummer 357 is. In het donker zie je die rotbordjes helemáál niet. Dus, beste buitengebiedbewoners, indien nodig een keerbord op het erf, een bel en een DUIDELIJK ZICHTBAAR huisnummer. Dank u.
Margriet Paarlberg