Cadeautje

Ik zit buiten aan een bakkie en geniet van de koffie, de zon én de gierende frees. Dat klinkt zo lekker plattelanderig.

Later ga ik met Gert naar de Welkoop voor werksokken en een nieuwe steel voor mijn schep. Die hebben ze 'even' in het bedrijf gebruikt en toen knapte de steel.

We rijden door het weidse land. Een boer schudt zijn gras. Hij zit in zijn geruite blouseje met opgerolde mouwen op zijn trekker in de zon. Fietsers stappen af om even te kijken. Het gras ruikt lekker en het plaatje is mooi. Een beetje ontroering ploept in mijn ogen. Overdreven misschien, maar wat doe je ertegen. 'Mooi hè, Gert?' 'Prachtig', zegt Gert.

In de Welkoop loop ik zoet achter Gert aan en vind alles leuk: konijnenvoer, dingetjes en dangetjes. Voor de gezelligheid kopen we ook een blok hout dat twee uur vuur belooft. Eens kijken of dat wat is.

Gisteravond heeft Gert 3 pallets verstookt in de vuurkorf. Dat klinkt netjes, maar de laatste pallet ging helemaal compleet op de korf, waardoor nu een halve boom, een snoezig mandje violen en 2 vierkante meter gras zwartgeblakerd zijn. Tevens stinken de bovenverdieping en de zonneschermen naar fik. Je zal met zo'n man in de nieuwbouw wonen. Met blok, sokken en steel rijden we weer terug.

Omdat het eindelijk windstil is, gaat Gert nog even een rondje gladiolen spuiten en ik ga het gras maaien met de nieuwe maaier. Kánonne! Dat ding is loodzwaar! Ik krijg de wielen niet omhoog en ploeg de halve tuin om. Dan maar de kantjes afsteken met de schoffel. Iedere 10 minuten steek ik mijn hand op of zeg hoi tegen een passerende dorpsgenoot. Knus.

Man met hond komt aanwandelen. 'Zo, sta je lekker in de schaduw', zegt hij. Het is de buurman van verderop. Net een kindje gekregen. 'Hoe is het thuis?', vraag ik. Hond komt aan mijn voeten in het koele gras liggen en buurman vertelt, met een glimlach van oor tot oor, over zijn zoontje en de keizersnee waardoor hij ter wereld kwam.

'Akelig om te zien?', vraag ik. 'Viel mee. Ik ben een boerenzoon, dus ik heb regelmatig een keizersnee gezien. Het is wel ietsje anders als je vrouw daar ligt, maar de techniek is hetzelfde met al die laagjes. En zoon begon gelijk te huilen en te plassen, dus ik dacht: 'Da's goed.' Want als een kalf wat suffig is, wordt het niet veel meer.' Ik gniffel van binnen om zoveel nuchterheid en schoffel door tot ik Gerts trekker het erf hoor oprijden.

We sluiten het zonnige weekend af met een barbecue en als ik later mijn moeder naar huis breng, gaat de zon roze onder boven het nevelige land. Pinken staan bij de sloot te duwen, dikke lammeren liggen zoet bij hun moeder, een lepelaar vliegt op. 'Kind, wat een rijkdom om hier te wonen', zegt mijn moeder. 'Wat een cadeautje.' En dat is het.

Margriet Paarlberg