Voegen

Rond Stroet wordt de kool van het land gehaald en worden de tulpen geplant en toegedekt met stro. En tot heel laat hoorde ik, op de weinige droge dagen, nog het gierende geluid van een maïshakselaar.

De zonsopkomsten zijn bijna kitscherig rood en oranje, de avonden vallen snel in. Herfst. Gert probeert op de Veluwe de gladiolenbollen uit de dichtgeslagen grond te wroeten. En als het niet die rotgrond is, dan is de pomp gestolen - de hufters - of alle trekkers scheien ermee uit.

Geen goede berichten dus van de overkant. Maar ja, dan moet je maar een 'vak met een dak' leren. Intussen probeer ik te wennen aan de stilte, want deze herfst is het stiller dan stil. Voor het eerst in 24 jaar zijn er geen kinderen meer thuis.

De wasmand blijft leeg, het huis blijft netjes, geen slagveld van gore watjes, oorbellen en borstels vol lange haren in de badkamer. Geen jas op de bank, tas op de stoel en krant, uit elkaar gelezen en onder de hagelslag, op het aanrecht. Niemand die vraagt: 'Wat eten we?' Niemand die zegt: 'Wat lekker.'

Niemand die binnenkomt en blèrt: 'Belachelijk, wat ze nou weer zeiden op school!' Niet samen, met een kopje thee en een dekentje, op de bank naar Goede Tijden Slechte Tijden kijken.

De blaadjes vallen altijd hetzelfde, maar deze herfst is toch anders. Het is net of ik weer op mezelf woon. Nu ben ik prettig gezelschap en vermaak ik me best. Ik ben ook niet bang voor boeven of spinnen en ach, de dagen vliegen voorbij, omdat ik veel werk heb.

Maar toch knaagt er iets. Dat weet ik omdat ik ga kopen. Veel kopen. Veel miskopen ook. Na drie rondjes door de drogist kan ik uiteindelijk beide dochters blij maken met een zak vol mascara, blush en oogschaduw, die op moeders ogen huilerig bleek uit te pakken in plaats van smokey.

Dan de schoenen. Drie paar laarzen kocht ik in één sessie. Het idee was: nu hoef ik niets voor de meiden aan te schaffen, dus kan ik alles voor mezelf kopen. Bespóttelijk.

Na twee dagen kon ik de calvinist in me niet meer onderdrukken en toog ik met twee paar terug. Om met één ander, goedkoper, paar weer naar huis te komen. Zaten toch niet lekker, dus doorgesluisd aan verrukte jongste.

Van het eerste stel laarzen had ik alleen de rechter gepast. Bleek ik dus niet in de linker te komen. Ruiltijd voorbij. Dus laars natgemaakt en op de bankschroef. Best slim.

Gert ziet de miskoop plus uitrekconstructie bij thuiskomst. Hij schudt zijn hoofd, zet er een enorm stuk gereedschap tussen en rekt de laars met geweld uit. Het muiltje past. Ik knuffel Gert stevig. Niet vanwege de schoenen, maar omdat ik hem erg mis. Net als de laarzen moet de nieuwe gezinssituatie even gaan voegen. Ik wist alleen niet dat het zo duur was: kinderen uit huis.

Margriet Paarlberg