Recensie: Realistisch beeld van landbouw en voedsel voor stadse lezer

Lohman stortte zich vijftien jaar geleden als zelfbenoemde 'havermelkdrinker avant la lettre' in de wereld achter ons eten. Sindsdien richtte hij Food Hub op, een opleidings- en adviesbureau in landbouw en voedsel. Daarnaast maakte hij onder andere met wetenschapsjournalist Hidde Boersma de documentaire The Future of Food.

Alles wat Lohman in die jaren leerde over de landbouwsector, bijvoorbeeld op het gebied van gewasbescherming en het verschil tussen biologische en gangbare landbouw, legt hij in zijn boek in begrijpelijke taal uit aan de lezer. De auteur richt zich met name op stadse lezers. Hij probeert voor hen een realistischer beeld te schetsen van hoe de landbouw- en voedselsector in elkaar steekt dan veel van deze consumenten hebben.

In het boek vertelt de auteur over zijn eigen ervaringen die hij de afgelopen jaren tegenkwam in de voedselwereld, die varieert van biodynamische boerderijen tot futuristische kippenfarms in Ivoorkust en alles daartussenin. Daarna probeert Lohman zijn lezers te overtuigen van hoe het anders kan. Anders produceren is onderdeel van de oplossing, maar hij constateert dat er een minstens zo belangrijke rol is weggelegd voor de consumenten en de keuzes die zij maken.

Voedselzekerheid

Lohman is optimistisch over de voedseltransitie. Hij geloof erin dat we voldoende voedsel kunnen produceren voor de generaties na ons. En met de kennis, techniek en grondstoffen die voorhanden zijn kunnen we dit zelfs een stuk duurzamer doen dan voorheen.

Het boek eindigt met de belofte die Lohman aan het begin van zijn verhaal maakt: een nieuw verhaal over het verleden, het heden en de toekomst van ons voedsel. Hoe Lohman hiertoe komt kan de lezer zelf ontdekken, maar de conclusie van de schrijver verraadt iets van zijn ideeën hierbij.

'Er is plek voor optimaal productieve landbouw, natuurinclusieve en biologische landbouw. En omdat er minder ruimte nodig was voor voedselproductie, ontstond er meer ruimte voor natuurherstel.' Het boek eindigt daarmee als een sprookje: 'Ze aten boter, kaas en dronken havermelk – en leefden nog lang en gelukkig.'