Vijfminutensysteem

Hij niet op mij. Maar bijzonder genoeg bleef een vriendschap. Aan hem vroeg ik hoe jongens dachten, bij hem huilde ik uit. Ik haakte een gordijntje voor zijn slaapkamer en hij leerde me drie akkoorden op zijn gitaar. Op zijn kamertje, op zijn bed.

Er is nooit een zoen gewisseld, een knie aangeraakt. Dat doe je niet met je beste vriend.

Hij overleed begin november 2012. Het lijkt soms een eeuwigheid, maar als ik langs zijn thuis rijd heb ik vaak de neiging af te slaan en even aan te waaien. Hij woonde in een verpleeghuis, omdat hij vanaf zijn nek verlamd was.

Toen we begin 20 waren brak hij zijn nek bij een duik in het zwembad. Verlamd vanaf zijn schouders moest de uiterst sportieve jongen zijn leven opnieuw inrichten.

Dat was een proces van jaren, want accepteer maar eens dat, precies aan het begin van het échte leven, de vaart eruit wordt gehaald. Dat je leven stilstaat, terwijl je vrienden hun eerste baan, liefde, huis of kind beleven.

In die tijd zei hij dan cynisch dat hij zonder hulp niet eens zelfmoord kon plegen. In die tijd hebben we ook de afspraak gemaakt dat we met elkaar zouden trouwen als we op ons dertigste nog alleen waren.

Het is anders gelopen, maar na Gert en mijn vader was hij de belangrijkste man in mijn leven. Uiteindelijk heeft hij zich neer moeten leggen bij zijn handicap, maar geaccepteerd heeft hij het nooit. Zijn lijf was dan wel stuk, zijn geest niet.

Mijn dochters zeiden, toen ze nog klein waren, dat Andries eigenlijk ‘een hoofd in een bed’ was. Dat hoofd maakte websites, krantjes, zat in de cliëntenraad, was praatpaal, uithuilplek, vader voor dochters die de zijne niet waren, oudste zoon voor zijn moeder toen ze weduwe werd, grote broer, oom en vriend.

Hij was nog steeds de betweterige, soms harde man die hij voor het ongeluk was. Zijn geest bleef scherp, zijn lichaam heeft het uiteindelijk opgegeven.

Ik moet aan hem denken omdat ik weer wolven en beren op de weg zie en hij altijd zei: ‘Ik leef volgens het vijfminutensysteem: ik kijk slechts vijf minuten vooruit en vijf minuten achteruit, dan valt het altijd wel mee.’ Kon hij me het systeem nog maar even uitleggen.

Margriet Paarlberg