'Stop toch met dat geleuter over stikstof'

Dat er verlies is kan ik niet ontkennen, maar komt dat alleen door stikstof? En waar iets verdwijnt, komt altijd weer iets terug. Niet altijd fijn, want de Amerikaanse rivierkreeft is een onuitroeibaar kreng dat duizend keer meer schade aan het milieu toebrengt dan het teveel aan stikstof.

Ik kan er ook niet tegen dat ecoracisme gewoon normaal wordt gevonden. Ja, ecoracisme, want brandnetels zijn zeer nuttig. En als je er thee van zet, kan daar geen farmaceut tegenop. Een wondermiddel.

En bramen? Die zijn heerlijk maar ongewenst, terwijl deze plant veel natuurwaarden heeft. Zet thee van bramenbladeren en de puistjes van uw pubers verdwijnen als sneeuw voor de zon. Natuurlijk, de planten zijn scherp. Goed tegen hondenoverlast. Maar als ze bloeien, zijn ze magneten voor insecten.

Bramen woekeren. Vervelend. En als je er last van hebt, dan krijg je ze met het zwaarste onkruidbestrijdingsmiddel niet uitgeroeid. Het zijn planten met karakter. Ecologen denken echt dat de bramen verdwijnen als de stikstofoverlast in Nederland met 60 procent afneemt (meer kan niet, want 40 procent van onze stikstof komt uit het buitenland). Vergeet het maar. Maar dat leer je niet in Wageningen.

Praktijkdeskundigen spelen helaas geen rol in het overheidsbeleid. Stikstof is een gecreëerde vijand. Een echte vijand is het broeikaseffect. Dat verdient onze volle aandacht om twee redenen: ten eerste om de aarde leefbaar te houden en ten tweede omdat we in Nederland zoveel kennis en oplossingen in huis hebben dat het een verdiencapaciteit kan worden.

CO2-reductie? Bomen planten, planten en blijven planten en nooit mee stoppen. Er zijn zoveel plekken waar miljoenen bomen kunnen staan. En het kost weinig. Daarnaast kun je met al die CO2-liefhebbers een enorme houtproductie realiseren waarmee prima huizen kunnen worden gebouwd. Ofwel win-win.

Maar nee, wat doet Nederland? CO2 in de zeebodem injecteren. Wat een geldverspillende idioterie. Het is niets anders dan het probleem verplaatsen, waarbij men niet eens zeker weet of het wel in de bodem blijft. Terwijl het risico bij de overheid ligt. Maar ja, machtige uitvoerders als Shell en Exxon Mobil zijn natuurlijk vele malen milieuvriendelijker dan boomkwekers.