'Bagatelliseer gevaar van de wolf niet'

Voorstanders van 'samenleven met de wolf' bagatelliseren het gevaar daarvan voor de mens. Wijlen Valerius Geist was een Canadees bioloog die Europa daar dringend voor waarschuwde. Hij was zeker niet anti-wolf, maar zeer bezorgd om het voortbestaan van de echte wolf, die als diersoort zal verdwijnen door voortgaande kruising met honden. Om de echte wolf te behouden, moet deze van andere caniden (hondachtigen) weggehouden worden en dus ook ver weg van mensen.

Daarnaast stelt Geist dat de wolf een werkelijk gevaar vormt voor de mens en hem zelfs kan/zal doden. Dat laatste slechts onder zeer bepaalde omstandigheden. En deze omstandigheden zijn sinds kort precies bekend. Samenleven kan alleen in een LVAT-relatie: Living Very Apart Together.

Het komt erop neer dat de wolf zijn aangeboren, extreme schuwheid ten aanzien van de mens onder geen voorwaarde mag verliezen. Dit in schril contrast met de praktijk in Nederland, waar de wolf constant in contact is met een diervriendelijke mensensoort. En ook in schril contrast met Europese wetgeving, volgens welke de wolf de hoogste staat van bescherming heeft en zelfs niet gestoord mag worden.

Dit is een recept om het dier zijn angst voor de mens te doen verliezen. Voor een klein, dichtbevolkt land als het onze zou dat gegeven voldoende moeten zijn om de haalbaarheid van dat samenleven ter discussie te stellen. Maar men dendert gewoon door op het ingeslagen pad.

Lijkt leuk en speels

Het eerste incident met een jong meisje in Leusden heeft ondertussen plaatsgevonden. Dit past in de theorie van Geist. Die omschrijft dat de wolf steeds dichter bij de mens komt, snuffelt aan wandelaars en zich niet meer laat verjagen. Het lijkt heel leuk en speels, maar in werkelijkheid is hij aan het onderzoeken of de mens een mogelijke prooi is.

In een volgende fase bereikt de escalatie de top. De aanvallen op de mens zijn nog wat onhandig, en een forse man kan zich nog wel verdedigen, maar tegen een roedel is een mens kansloos. Ook met een geweer.

In Nederland zijn we duidelijk in deze laatste fase aangekomen. De wolf wilde het kind meenemen – niet om zijn welpjes te beschermen zoals onze 'deskundigen' zeggen –, maar om ze te vreten te geven.

Maar er is meer. Wanneer wolven naar een gebied terugkeren, vernietigen ze de wildstand en ook de biodiversiteit. Niets balans. Hiervan zijn vele getuigenissen. In 1960 waren in het Canadese Banff National Park 2.500 wapiti's (een hertensoort). Na de terugkeer van de wolf in 1970 zakte dit terug tot onder de 300. Op Vancouver Island is de wapiti-stand in elkaar gezakt en de eland praktisch uitgestorven. In het Amerikaanse Yellowstone ging de noordelijk kudde wapiti's van 19.000 naar 4.000 stuks na de introductie van de wolf. De eland is er helemaal verdwenen.

Wat betekent dit voor ons land? De krimp van de wildstand is hier al gaande. En wat gaan de wolven vreten als het wild op is en het vee onbereikbaar? Ze zullen op zoek gaan en laten elke voorzichtigheid varen. En geen hek zal te hoog zijn.