Vleesverwerker Dekeyzer-Ossaer focust op de zes G’s

Gastronomie is de eerste van dat zestal G’s, vertelt Dekeyzer tijdens het varkensseminarie van de Belgische landbouwvakbeurs Agridagen. ‘Lekkere en herkenbare producten maken door vlees van bijvoorbeeld het Duroc-ras te gebruiken of het vlees te laten rijpen. Alleen Duroc zeggen, geeft een bepaalde associatie met smaak en kwaliteit’, vertelt de CEO van Dekeyzer-Ossaer in West-Vlaamse Koekelare. ‘Dan kom ik meteen op de 'G' van gezondheid. Ofwel: de voedingswaarde. Niet te vet of het juiste vetzurenpatroon met gezonde omegavetten, dat zijn zaken waar klanten op letten.’

Gemak is volgens Dekeyzer eveneens een kwaliteitsfactor. ‘Een stukje vlees dat een klant makkelijk en smakelijk kan bereiden, koopt hij of zij eerder dan iets wat ingewikkelder is en meer tijd vergt’, licht hij toe. ‘Centrale bereiding van vlees kan grote voordelen hebben, omdat er tot wel 20 procent minder kookverlies optreedt. Het product blijft malser en smakelijker.’

De vierde 'G' betreft een goede prijs. ‘Dat betekent niet automatisch de goedkoopste prijs’, benadrukt Dekeyzer. ‘Het gaat om een eerlijke prijs voor de klant en de producent. Daarom zijn wij transparant en laten we afnemers zien welke kosten gemaakt worden en wat de marges zijn.’

Afspraken met boeren

Groen is een ander verkoopargument naar een afnemer van vleesproducten. Hij doelt daarmee op de ecologische, sociale en economische duurzaamheidskwaliteitsaspecten van vlees. ‘Met een consortium van ruim tien varkensboeren werken we met langetermijncontracten om minder volatiele prijzen te krijgen’, licht hij toe. ‘Daarbij weten we welke varkens we krijgen, zodat we – naast constante kwaliteit – aangeleverd worden tegen een stabiele prijs wat een win-winsituatie betekent voor de boer en verwerker.'

De zesde met zacht uitgesproken 'G' van Dekeyzer is die van garanties geven. ‘Veilig voedsel met een traceerbare herkomst is de basis van langdurig samenwerken met klanten’, vertelt de Vlaamse ondernemer. ‘Dat is waarom we ook rechtstreeks samenwerken met boeren.’

Vlees is volgens de vleesverwerker een blijvertje. ‘Vegetarisme blijft beperkt, maar ik zie wel een groeiende vraag naar en interesse voor smaakvolle hybrideproducten met vlees’, zegt hij. ‘Dat is ook gastronomisch, maar het deels vervangen van dierlijke eiwitten betekent niet per se dat het kostenverlagend is.’

Vleesverspilling is pijnpunt

Voedselverspilling vindt Dekeyzer een pijnpunt. Bij retailers wordt 15 tot 20 procent van de kosten in de consumentenprijs op het etiket ingerekend om verse producten tegen houdbaarheidsdatum weg te kunnen werpen. ‘Dat is een prijs die door de consumenten wordt betaald, maar de boer niet ontvangt’, betoogt Dekeyzer.

‘Deze decadente manier van voedselverspilling betekent dat tot twintig op de honderd varkens nutteloos worden gehouden en het milieu hebben belast om uiteindelijk te worden weggeworpen. Door aan het ‘vers-ideaal’ van de consument te moeten voldoen, dienen wij als verwerkers aan ‘ultra-verse’ producten hulpstoffen toe te voegen die kleur en houdbaarheid bevorderen of verlengen. Stoffen die niet thuishoren in een gezonde voeding en finaal leiden tot een grotere voedselverspilling. Een brede sensibilisatie of bewustwording bij de consument via verschillende mediakanalen is daarom noodzakelijk.’