Kleinschalige kunstmestproductie zonder CO2-uitstoot

In tegenstelling tot de huidige ammoniakproductie die gebeurt in een beperkt aantal gigantische reactoren, kan de nieuwe technologie lokaal worden ingezet met kleine installaties op verschillende plekken. De onderzoekers denken aan landbouwers. Zij zouden met deze technologie, aangedreven door zonne- of windenergie, hun eigen meststoffen kunnen produceren.

De productie van ammoniak – een heel belangrijke chemische bouwsteen, onder meer als onderdeel van synthetische meststoffen – is een van de voornaamste bronnen van CO2-uitstoot. Door de bundeling van twee verschillende technologieën hebben wetenschappers van de KU Leuven en Universiteit Antwerpen een CO2-vrij alternatief ontdekt.

Ammoniakproductie en CO2

Ammoniak is een basisstof binnen de chemische industrie en kent veel toepassingen, waarvan kunstmeststoffen het bekendste voorbeeld zijn. Maar de productie van ammoniak gaat gepaard met een grote hoeveelheid aan CO2-uitstoot. Wereldwijd is 2 procent van de CO2-emissie toe te schrijven aan de productie van ammoniak. En in de chemische industrie in Vlaanderen is ammoniaksynthese zelfs verantwoordelijk voor 15 procent van de uitstoot.

De productie gebeurt voornamelijk aan de hand van het Haber-Boschproces, dat aan het begin van de twintigste eeuw werd ontwikkeld. Daarbij wordt een mengsel van stikstofgas en waterstofgas door middel van hoge temperatuur en druk omgezet in ammoniak. Het gebruik van aardgas, als bron voor waterstofgas, zorgt voor de grote CO2-uitstoot.

Wetenschappers van de eerdergenoemde universiteiten hebben nu een eerste doorbraak gerealiseerd in de zoektocht naar een duurzaam alternatief voor ammoniaksynthese. Via een innovatieprogramma kregen ze hiervoor steun van de Vlaamse overheid, die tegen 2050 een CO2-neutrale industrie mogelijk wil maken.