Veganistische vriendinnen

'Klaar met kaas', schreef de vriendin van onze beste vriend onlangs op Facebook. 'Want zojuist heb ik foto’s gezien van kalfjes die bij hun moeder worden weggesleept en heb besloten: ik stop mijn steun aan dit systeem.' Ik zuchtte en deed iets wat ik eigenlijk heel kinderachtig vind: ik ontvriendde haar. 'En ze hoeft hier ook niet meer te komen', brieste ik.
Beetje flauw natuurlijk.

De laatste tijd heb ik veel vriendinnen die veganistisch worden. Ze wonen in de stad, lezen over klimaatverandering en dierenwelzijn en gaan mee in de hype van de kurkuma latte met amandelmelk. En hoewel ik vind dat iedereen daarin zijn eigen keus mag maken, voel ik steeds vaker dat we van elkaar afdrijven. En dat ik me moet verdedigen. Zéker wanneer we uit eten gaan of bij mij thuis, op de boerderij, afspreken.

Tijd voor een goed gesprek dus. Ik koos daarvoor het moment dat ik mijn twee beste vriendinnen in een restaurant tegen elkaar hoorde zeggen hoe ongezond zuivel is. 'Lieverds, ik drink elke dag melk. Sterker: ik verkoop het, promoot het, lééf ervan.' Mijn vriendinnen keken elkaar aan. 'Ja, maar hoelang nog? Consumenten willen plantaardig, dus waarom maak je van je weiland geen grote groentetuin?'

'Omdat groente niet groeit op veenweide. Daarop groeit alleen gras. En hoe mooi is het, dat koeien het gras omzetten in melk en vlees, kortom: voeding.'

'Maar je bent het toch met me eens dat we in Nederland te veel koeien hebben? En te veel boeren? Het meeste vlees dat we hier produceren wordt geëxporteerd. Mij lijkt het daarom beter dat we een aantal boeren omscholen tot politieagent, want daar hebben we in Nederland juist te weinig van.'

Ik schamperde. 'Denk je werkelijk dat het zo simpel is? Dat valt me van je tegen. Bovendien zitten jullie echt in een veganistische bubbel als jullie denken dat íedereen plantaardig wil. Wij hebben genoeg klanten die rauwe melk en biologisch vlees komen halen.' Het kwam er feller uit dan ik wilde, maar mijn vriendinnen lachten. 'Goed dat jij die bubbel voor ons lek prikt', zei de een. 'En dat wij de jouwe ook soms mogen doorprikken', knipoogde de ander.

'Vriendinnen mogen dat', grijnsde ik. 'Ober, mogen wij een biertje?'