Uit de boerenbubbel

Want luister, ik ging een weekendje weg met Jurre. Naar een luxe appartement in hartje Den Haag, met een prachtig uitzicht over stad en zee, een bad en: kroegjes en cultuur op loopafstand.

En zo kwam het dat we voor het eerst in tijden samen naar het filmhuis gingen. Naar de documentaire 'For Sama', gemaakt door de jonge Syrische moeder Waad al-Kateab. Ze filmde de gruwelijkheden in haar stad Aleppo ten tijde van de belegering door president Bashar al-Assad en de Russen om deze beelden later aan haar dochter Sama te kunnen laten zien. Aan de rest van de wereld bovendien.

En ik kan je vertellen: na anderhalf uur bommen, bloed, rondvliegende stukken schedel en kinderlijkjes zijn alle drama's in je eigen leven weer volledig gerelativeerd, voel je je de meest gezegende persoon op aarde en dank je onze Nederlandse politici op je blote knieën dat zij discussies niet met geweld, maar met woorden oplossen. Dat je vrij bent je mening te uiten en het recht hebt te protesteren zónder dat je direct daarna in een lijkenzak wordt afgevoerd.

Naast schaamte dat we als wereld niet hebben ingegrepen in het conflict in Syrië, voelde ik compassie voor de artsen in het ziekenhuis. Zij bleven doorgaan, opereren, reanimeren, terwijl alles om hen heen instortte. Strijders van het stoerste soort – en wat mij betreft ook de enigen die zich zo mogen noemen.

Enfin, mocht je mijn samenvatting van de docu te afschrikwekkend vinden klinken, dan hoef je natuurlijk niet te gaan. Een weekendje weg om uit de boerenbubbel te ontsnappen is al relativerend genoeg. Veel eten, lekker drinken. Uitgebreid in bad.

Dan komt de lente daarna vanzelf.