Goochelen met cijfers

Het bijzondere is dat de fosfaatregeling Nederlandse wetgeving is, waar Brussel zich niet in mengt. Brussel eist slechts dat de Nederlandse fosfaatproductie onder het fosfaatplafond blijft. In 2018 is de melkveehouderij met een prognose van de productie van 77,4 miljoen kilo fosfaat ruim 13 procent onder het melkveeplafond gebleven. Schouten verschuilt zich daarom onterecht achter Brussel, wanneer zij het aantal uitgegeven fosfaatrechten wil verminderen.

Volgens de minister zijn er 85,3 miljoen rechten aan de melkveehouderij uitgegeven en daarbovenop nog 460.000 stuks aan jongvee van vleesvee. Dat gegeven is al merkwaardig, aangezien zij steeds heeft aangegeven geen onderscheid te kunnen maken tussen jongvee van vlees- en melkvee, omdat die in dezelfde categorie vallen. Deze rechten voor vleesvee telt zij niet mee voor het plafond. Er rest dan nog een overschrijding van 400.000 rechten. Schouten is van plan de 420.000 rechten die al zijn verzameld in de fosfaatbank, definitief in te trekken. Dan is dat probleem uit de wereld.

Grote vraag is dan waarom de handelskorting verdubbeld moet worden. In de Kamerbrief staat dat dit nodig is om claims uit bezwaar- en beroepsprocedures op te vangen. Bij invoering van het fosfaatrechtenstelsel zijn niet-grondgebonden melkveehouders 8,3 procent gekort waarvan al 1 procent, ruim 600.000 rechten, is ingecalculeerd om knelgevallen op te lossen. Als extra prikkel wordt er ook melding gedaan van een mogelijke overschrijding van het stikstofplafond en een korting op fosfaatrechten om dit te reguleren.

Ik mis in dit dossier vooral een kritische houding van de belangenbehartiging. LTO toont zich zo tevreden met het uitblijven van een generieke korting dat niet wordt nagerekend of het intrekken van rechten wel legitiem is. Juist vorige week toonde het opstappen van staatssecretaris Mark Harbers van Justitie en Veiligheid dat goochelen met cijfers voor bewindslieden verstrekkende gevolgen kan hebben.