Leden eisen meer van LTO

Jan Cees Vogelaar, een van de oprichters van STAF, maakt van de euforie van het moment gebruik om te pleiten voor een nieuwe belangenbehartiger. Korter op de leden, een mandaat per dossier en een kritische blik op de onderbouwing van beleid.

Dit schot voor de boeg geeft nadrukkelijk aan waar de onvrede over het huidige optreden van LTO zit. LTO gaat per definitie voor het compromis en poldert zich een slag in de rondte. De aanpak van de grote dossiers van de laatste jaren is illustratief.

De onderbouwing van het ammoniakbeleid is discutabel, de onderliggende dossiers zijn zelfs verduisterd. Telkens wordt er ingestemd met de introductie van kostprijsverhogende technische snufjes.

Ondanks alle emissiebeperkende maatregelen neemt de hoeveelheid ammoniak in de lucht nauwelijks af. Net alsof de natuur zich niets aantrekt van landsgrenzen en Haagse regeltjes. Er is met de PAS zelfs een totaal ondoorzichtig systeem gelanceerd om vergunningen aan te toetsen.

Bestuurders geven aan liever met een gemankeerd systeem te werken dan onzekerheid te creëren door de deugdelijkheid aan te vechten.

Ook over de introductie van de fosfaatrechten is er de nodige wrevel. Eerst liet men zich het fosfaatreductieplan opdringen. Vervolgens is er ingestemd met het uitdelen van fosfaatruimte aan vleesvee, omdat er geen deugdelijk registratiesysteem voor handen is om goed onderscheid te maken tussen melk- en vleesvee. In de nu oplaaiende discussie over overschrijding van het stikstofplafond worden deze incorrecte data opnieuw gebruikt.

Er zal binnen LTO een omslag plaats moeten vinden om aan de verwachtingen van de leden te voldoen. Een forse donatie van LTO aan STAF is een eerste stap om beleid te laten toetsen op redelijkheid. Daarnaast mag van bestuurders een kritische blik op nieuw beleid en streven naar uitlegbare regels geëist worden.