Veehouder moet blij zijn dat hij melk mag leveren

Cono profileert zich verder handig met het uitbannen van glyfosaat. Land verhuren blijft mogelijk, maar gebruik van glyfosaat, oftewel Roundup, voorafgaand aan de teelt van ruwvoer is niet meer toegestaan. Best slim, omdat op klei en veen in het Cono-gebied doorgaans geen groenbemester na de snijmais wordt geteeld, is dit nauwelijks een beperking.

Ook FrieslandCampina wil een maatschappelijk gewenste productiemethode die door een deel van de leden al wordt toegepast, gaan vermarkten. Zo is de Top-Zuivellijn geboren. Jammer alleen dat de organisatie zo traag is in de besluitvorming dat er ondertussen alweer andere partijen met hetzelfde concept zijn gestart.

De zuivel is behoorlijk in beweging en ieder probeert zich als uniek te profileren om zo een groter marktaandeel te veroveren. Het is allereerst de vraag wat de melkveehouder daarmee opschiet. Vaak wordt er ingezet op een kostendekkende vergoeding en de kleinere zuivelaars die bijvoorbeeld de gehele fabriek op VLOG-melk overschakelen, schermen met een vergoeding die uiteindelijk gewoon uit de exploitatie komt. Vestzak-broekzak dus.

Groter knelpunt is het feit dat de geleverde meerwaarde binnen enkele jaren gemeengoed wordt. De eisen blijven van kracht, maar de vergoeding blijft uit. Managers hebben het dan over 'license to produce'. In boerentaal wil dit zeggen dat er niet gezeurd moet worden om extra melkgeld. We mogen al lang blij zijn dat we mogen leveren.

Er is een ratrace gaande in de zuivel om zich met allerlei bovenwettelijke eisen te profileren. Het is op kantoor en in de bestuurskamer een bureausport om melkveehouders nog meer regeltjes in de schoenen te schuiven. Het lijkt me een goede zaak dat er ook eens wordt nagedacht waar deze ontwikkeling eindigt.

Het duurt niet lang meer tot we allemaal biologische melk leveren tegen een gangbare prijs. De uitdaging ligt juist in de vraag hoe de meerwaarde blijvend kan worden gerealiseerd.