Boerin in Afrika (4)

Thuis ligt de koffer leeg te wachten. Zondag reis ik met 3 agrarische vrouwen naar Oeganda voor een veldbezoek in het kader van campagne 'We won't accept hunger'. Ik kan het mij op dit moment nauwelijks voorstellen.

De dagen zitten vol met werkzaamheden voor LTO Noord die zo op het eerste gezicht niet direct met de positie van vrouwen in Oeganda te maken hebben. Maar uit ervaring weet ik dat dit juist wel het geval is.

Herkenning

Gedurende eerdere samenwerking met vrouwengroepen in Kenia, maar ook tijdens het internationale slotsymposium van project 'Je verdiende loon' van LTO Vrouw en Bedrijf heb ik mij verbaasd over de herkenning die er is tussen agrarische vrouwen hier en elders op de wereld.

Natuurlijk in een heel andere context, maar er is zoveel herkenning wanneer het gaat over het bewaken van je financiële positie, de vele dagelijkse taken en de positie van vrouwen in de landbouworganisaties. Deze herkenning is de basis voor een stevige samenwerking om de positie van boerinnen in Afrika te verbeteren. En dat is nodig.

Voedselproductie

Uit onderzoek is gebleken dat wanneer de vrouwen dezelfde toegang krijgen tot land en middelen de voedselproductie met 20% toeneemt. Dit is dan meteen het grootste en schrijnende verschil tussen de positieverbetering van boerinnen hier en daar: hier zetten we ons als LTO in voor een betere economische positie van medeondernemers. In Afrika heeft een betere positie direct te maken met het verminderen van honger.

Uit de contacten met de Keniaanse vrouwen is mij gaandeweg ook duidelijk geworden dat het niet toekennen van rechten op middelen aan vrouwen de ontwikkeling van de landbouw in de weg staat. Investeren in het bedrijf lukt niet omdat het regel is dat het verdiende geld aan haar echtgenoot moet worden gegeven. Dit maakt een lening bij een bank ook onmogelijk.

Steuntje in de rug

Vrouwen zijn zich dit bewust, maar hebben van veel kanten een steuntje in de rug nodig om hier verandering in te brengen. Het is het een grote uitdaging om hier aan mee te werken als 'ambassadeur'. De eerste groep ambassadeurs zit nu in Malawi. Wij vertrekken zondag naar Oeganda. Om daar de verhalen te horen van de Oegandese vrouwen.

Deze verhalen zullen de basis zijn om weer thuis de aandacht te vragen voor hun positie. Ook op beleidsniveau. Met zijn allen moet dat lukken. Ik ga mijn koffer pakken.

Marianne Eringa