'Als het buigen of barsten wordt, dan ga ik buigen'

Het label piekbelaster dwingt je na te denken over je eigen toekomst. Ik heb een lijst gemaakt met alle redenen om te stoppen en redenen om door te gaan. De lijst met argumenten voor stoppen was het langst. De ongemakkelijke waarheid is dat ik het niet kan opbrengen om meer dan 30 euro per kuub te betalen voor mestafzet als we geen derogatie meer hebben. Zeker niet in combinatie met de sterk gestegen rente.

Ik wil tot elke prijs voorkomen dat ik met mijn rug tegen de muur kom te staan en word gedwongen het hele bedrijf te verkopen. We hebben altijd kunnen leven van de boerderij, maar ik vrees voor de komende vijf jaar.

Het is niet dat de stoppersregeling zo aantrekkelijk is, het is meer dat doorgaan erg moeilijk wordt. Als ik kijk naar hoe het bij ons gaat, dan zijn er redenen te bedenken waarom de regeling op een goed moment komt. Ik heb steeds vaker last van PHPD (pijntje hier, pijntje daar) en mijn stal is een keer toe aan een flinke renovatie. Eerst renoveren en dan stoppen is idioot. Maar vooral is het stoppen nu een bewuste keuze, niet een noodzaak uit armoede.

Alle kalveren gaan al een poosje weg. De koeien blijven binnen omdat overal waar het kon mais is gezaaid. Als het voer op is, zullen ze vertrekken.

Ik ben nog steeds kwaad om het beleid van het vorige kabinet. Het computermodel heeft berekend dat mijn niet heel grote veestapel een bedreiging is voor de natuur en moet verdwijnen. Daarvoor is geld beschikbaar dat de belastingbetaler heeft opgebracht.

Te verwaarlozen berekende natuurwinst

Gevolg is nu al dat mijn koeien uit de wei zijn verdwenen. Het landschap is saaier geworden. Mijn blijvende grasland is gescheurd, waardoor de biodiversiteit is verminderd. Ook voor de weidevogels is dat niet gunstig. Er spoelen meer meststoffen uit door de teelt van mais in plaats van gras en ik heb nog nooit zo veel bestrijdingsmiddelen gebruikt als dit jaar. En waarvoor? Voor een te verwaarlozen berekende winst voor de natuur vanwege minder stikstofuitstoot.

Nederland heeft een nieuw kabinet met een nieuw landbouwbeleid. Qua landbouw heb ik vertrouwen in dat kabinet. Maar omdat de meeste regels uit Brussel komen, ben ik bang dat er niet veel verlichting komt. Misschien zeg ik over een paar jaar wel dat de stoppersregeling het beste is dat mij ooit is overkomen. Nu is het gevoel echter erg dubbel.