'Laatste rondje om de kerk?'

Als je het hoofdlijnenakkoord van het nieuwe kabinet tot je neemt, dan moet je concluderen dat de doelen vrijwel allemaal overeind zijn gebleven. De grootste opgaven blijven gaan over waterkwaliteit, klimaat en biodiversiteit. De 'hoe gaan we er komen' moet nog ingevuld worden.

En juist over die 'hoe'-vraag worden we het in de sector niet altijd eens. Immers, de diversiteit is aan de ene kant een kracht, maar aan de andere kant werkt het verlammend. Het gevolg? Geen richting, maar met de alarmlichten aan stilstaan op de vluchtstrook.

Ik kan daarom niet wachten tot het nieuwe kabinet en ook onze nieuwe landbouwminister in functie is. Uiteindelijk hebben we een stevige stuurman op de bok nodig. Dat neemt niet weg dat we voor nu maar geduldig moeten wachten en op onze handen blijven zitten. Want helpen navigeren en met oplossingen komen, moeten we als sector zeker doen. Klaar zijn, zodat we snel met beoogd minister Femke Wiersma stappen kunnen maken.

Voor de korte termijn blijft het gaan over mest, en dan vooral hoe we kunnen draaien aan de knoppen mestplaatsing, mestverwerking en mestproductie. Tegelijkertijd is biodiversiteit en daarmee de stikstofproblematiek niet weg. Klimaat is een dossier waar we heel alert op moeten zijn en waar we nog veel kennis over op moeten bouwen.

Afgelopen week hoorde ik een lid verzuchten dat hij hoopte dat het mestdossier na dertig jaar eindelijk eens opgelost wordt. Desnoods moest de markt haar werk maar doen met wellicht een koude sanering tot gevolg.

Ik ben voor het oplossen van problemen, maar een koude sanering moeten we absoluut voorkomen. Het is niet nodig mits we maar tijd krijgen. Wel moeten we dan stoppen met rondjes om de kerk draaien en richting durven kiezen.