Hanna Hilhorst: 'Spoedcursus boerin'

En dus rijd ik naar Ransdorp, vooral bekend van zijn stompe kerktoren. Een decor gevuld met water, bruggen en Hollandse huisjes.

'Hoe zijn jullie erachter gekomen dat we naar Ilpendam gaan verhuizen?' vraag ik direct bij binnenkomst. 'Dat heb ik nooit in de krant geschreven.' Gert glundert. 'Via via. En in je columns gaf je hints over het koeienras en type melkstal.' Ik grinnik. 'Goed gepuzzeld.'

Bij de koffie met cake hoor ik het bijzondere verhaal van Tanja: 'Tot 2012 werkte ik als gastvrouw in de Arena en had ik daarnaast een bedrijf als kleur- en kledingadviseuse. Gert was brandweerman. Zijn ouderlijk boerenbedrijf werd gerund door zijn broer, maar nadat hij een kinderopvang op het erf startte, kon hij onze hulp goed gebruiken. Ik heb toen mijn banen aan de kant geschoven en een spoedcursus 'boerin' van Gert gekregen. Terwijl hij branden bluste, verzorgde ik de koeien, kalfjes en de administratie. Voor het melken hadden we een robot.'

Ik knipperde met mijn ogen. 'Dat deed je 'gewoon' even?'

'Ja. Ik heb geen boerenachtergrond, maar hou erg van dieren. Ik zie het ook een beetje als hobby. Wel eentje die in het begin veel geld kostte – we hebben flink moeten investeren om het hier op de rit te krijgen – maar nu geven onze koeien de meeste melk van Noord-Holland. Daar werk ik graag 80 uur per week voor.'

Na het tweede bakkie laten Gert en Tanja me naast de koeien en de kinderopvang hun derde tak zien: een horecalocatie. 'Normaal gesproken wordt hier gefeest, gegeten en gedronken. Er kan zelfs worden getrouwd. Nu is het hier al maanden stil. We kunnen er maar niet aan wennen.'

Ik kijk rond en zie een bar, dansvloer, een hooiberg met glijbanen en een knus hoekje met geiten en schapen. 'Maar áls we weer mogen feesten, wil ik het graag boeken', zeg ik oprecht. 'Je bent welkom', zegt Tanja. 'Maar ook gewoon voor een kop koffie. Ilpendam is vlakbij. En neem boer Jurre dan ook mee.'