Mijn man en zijn gereedschap

Jurre keek me verbaasd aan. 'Rustig. Het is míjn geld en ik ga er gereedschap van kopen. Ik wil al heel lang een echte werkplaats en op de nieuwe boerderij is er een mooie ruimte voor. Een gereedschapskist heb ik wel, maar ik heb ook een zaagtafel nodig, een multitool, een cirkelzaag, slijptol, afkortzaag, slagschroefmachine en een decoupeerzaag.'

Ah ja. Ja. Natuurlijk. Even slikken.

Maar ik zou een kreng zijn als ik Jurre zijn gereedschap niet zou gunnen. Hij heeft gouden handen, die alles kunnen maken wat zijn hoofd bedenkt. Hij bouwt schuren, bedden en steigers zonder bouwtekening en heeft daar zichtbaar zoveel lol in dat ik bij het zien van mijn klussende man altijd weer opnieuw verliefd word.

Bovendien zal hij van de nieuwe boerderij weer een zorgboerderij maken, waar hij mensen met een burn-out zaag- en timmerklussen wil aanbieden. Met je handen werken kan zo helend zijn.

De rest van de week zat Jurre op internet. Hij bekeek webshops en filmpjes van zagen en machines. Af en toe draaide hij grommend van enthousiasme het scherm naar me toe. 'Moet je zien wat deze zaag kan. Zie je de hoek die hij maakt? En hoor je dat geluid?'

Had hij dat enthousiasme ook maar in een woonwinkel.

We kennen elkaar volgende maand tien jaar en dit wordt onze vierde verhuizing samen. Daarom weten we gelukkig dat we in zo'n overgangsfase elkaar vaak een beetje kwijtraken. Dat ik bezig ben een huis in te richten, hij een erf. En dat we elkaar niet snappen bij de prioriteiten van de ander. Venus vloerkleed versus mars multitool.

Komt wel weer goed.

En in deze lastige laatste fase voor de verhuizing geniet ik ervan mijn man zo blij te zien. Blij met zijn nieuwe gereedschap. Hij aait het, streelt het en gromt mee met het geluid. Het is hem gegund.