Bereisde boeren

Ik ken Judith nog niet, maar heb gelezen over haar deelname aan het Nuffield Scholarship: een opleidings- en trainingsprogramma voor agrarisch ondernemers die worden gezien als toekomstige leiders van de sector. Begin dit jaar reisde ze daarvoor naar Londen en Australië, maar werd teruggefloten door corona. Sindsdien werkt ze thuis aan haar onderzoek naar de relatie tussen de overheid en de agrarische sector in andere landen.

'Welkom', roept Judith als ik haar erf oprijd. Ze draagt een leuk jurkje en dankzij haar open uitstraling voelt het meteen vertrouwd. 'Tja, dit jaar is zo anders gelopen dan gedacht', zegt Judith als we neerstrijken in de boomgaard achter haar huis. 'Voor mijn onderzoek had ik nog vier andere landen willen bezoeken. Via internet probeer ik wel door te gaan, maar het haalt het niet bij het persoonlijke contact en de beleving ter plekke. Gelukkig heeft Nuffield beloofd dat ik een jaar uitstel krijg.'

Man Rick verschijnt om de hoek en wil ook een kop koffie. Ook hij deed twee jaar geleden mee aan Nuffield en haalt herinneringen op aan de tijd dat hij voor zijn onderzoek tien weken achter elkaar op reis was. 'De bedrijfsverzorging en mijn vader runden overdag de boerderij, maar 's nachts was Judith alleen.'

Judith lacht. 'Op een nacht werd ik wakker van het alarm van de melkmachine. Rick zat in Australië en was slecht bereikbaar. Ik ben toen gaan googelen en vond filmpjes op YouTube waarin boeren laten zien hoe je zo'n storing kunt verhelpen. Heel handig.'

Een nuchter en veelzijdig stel. Vol energie vertellen ze over de plannen op hun erf: 'Doordat we veel in het buitenland zijn geweest, weten we hoe positief ze daar zijn over de Nederlandse landbouw. Daarom is het gek dat we ons hier vaak moeten verdedigen tegenover de burger, overheid en media. Met de bouw van een educatiecentrum willen we ons openstellen voor bezoekers en onze trots uitdragen.' Ik knik enthousiast.

Ook als Judith me daarna nog een bakkie aanbiedt.