Van nooit meer honger naar klimaatboer

Analyse Algemeen Peter Smit 15 jul 2020 om 12:25uur

De opdracht om de voedselzekerheid te garanderen, heeft de landbouw met verve ingevuld. Een nieuwe hoofdrol voor de sector is weggelegd in het vastleggen van CO2. Het financiële fundament daarvoor komt langzaam van de grond.

De Friese melkveehouders Sjoerd en Douwe Miedema zijn de eerste Nederlandse boeren die gecertificeerd CO2 vasthouden door waterpeilverhoging onder hun veenweide. Die aanpak is slechts een van de technieken voor carbon farming.

In Zeeland sloten onlangs vijftien boeren samen met ZLTO een overeenkomst met de eigenaren van Windpark Krammer bij Bruinisse. Zij gaan in de komende vijf jaar 2.750 ton CO2 in hun bodem vastleggen.

Carbon farming

Ook het strippen van stikstof uit mest kan op termijn als carbon farming gaan tellen. De mineralen die daarbij worden gewonnen dienen als kunstmestvervanger. De behaalde energiebesparing kan worden vertaald naar een reductie van de CO2-uitstoot.

Successen in de Nederlandse landbouw resulteren altijd in een hogere grondprijs

Dirk Duijzer, voorzitter van de Topsector Agri & Food

De grote bijdrage die de landbouw kan spelen in zowel het verlagen van de CO2-emissie als bij het opnieuw vastleggen van dit broeikasgas, werd vorig jaar erkend in het rapport 'Klimaatverandering en land' van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC).

Kees van Zelderen, LTO-portefeuillehouder Klimaat en Duurzame Energie, vergelijkt de rol die boeren en tuinders daarin krijgen toebedeeld met de opdracht die ze na de Tweede Wereldoorlog kregen. 'Toen waren ze hard nodig voor 'nooit meer honger', nu zijn ze weer hard nodig voor het klimaat.'

• Lees ook: Friesland zet eerste stap in CO2-reductie

Die opdracht is volgens van Zelderen een 'wenkend perspectief'. Op kleine schaal worden de eerste langjarige afspraken al gemaakt. Voor bijvoorbeeld de windparkboeren in Zeeland is voor vijf jaar in totaal 400.000 euro gereserveerd. Wanneer carbon farming grootschaliger wordt, zal een internationaal beloningssysteem nodig zijn om de CO2-certificaten ook over de grens te gelde te kunnen maken.

Voor CO2-beprijzing in de industrie is er het Europese Emissions Trading System (ETS). Of de landbouw hierbij aanhaakt, is nog onderwerp van (politieke) discussie. Er wordt ook gedacht aan een eigen credit voor de landbouw.

Voorzitter Dirk Duijzer van de Topsector Agri & Food merkte onlangs op dat successen in de Nederlandse landbouw altijd resulteren in een hogere grondprijs. Hij sluit niet uit dat dit ook gebeurt als de bodem op termijn een CO2-spaarpot wordt.