Tarzan drinkt rauwe melk

Het vleit me enorm.

Mijn buurvrouw is wat minder enthousiast. Buiten openingstijden van de winkel wil ze liever geen vreemden op het erf. 'En als het nu eens lekkere jonge dingen waren, maar jij trekt alleen oude mannen aan.' Dat is waar. Tot nu toe ligt de gemiddelde leeftijd van mijn fans rond de zeventig. Oude boertjes, die graag een praatje komen maken en trots over hun eigen boerderij vertellen.

'Daar komt er weer eentje', riep de buurvrouw vorige week, toen een antieke trekker met eveneens antieke eigenaar het erf op kwam getuft. En ja hoor: 'Woont hier Hanna Hilhorst?'

Ook Jurre lacht me uit. 'Jonge mannen durven natuurlijk niet, want dan krijgen ze met mij te maken.' Alles met een knipoog. Tot er een scooter voor de winkel stopte, met daarop een jonge God met ontbloot bovenlijf en lange wapperende haren. Zongebruind, goed gespierd. Een surfer met huizen op Bali en Hawaï, zo bleek. Geen fan dus, gewoon een klant. Hij kwam rauwe melk halen.

'Hi gorgeous', zei hij met onvervalst Brits accent, terwijl hij me van top tot teen bekeek. 'I don't get the chance every day to meet such an angel.' Ik lachte verlegen en keek in zijn felblauwe ogen. Van een afstandje keken Jurre en collega Dirk toe, hun monden open van verbazing.

Ik gaf de jonge God zijn fles met rauwe melk en keek toe hoe hij deze direct aan zijn mond zette en tot de bodem leegdronk. Ondertussen bleven zijn manen wapperen, zijn spieren gespierd. 'I love this', zuchtte hij en veegde zijn lippen af.

Net Tarzan. En de zomer was al zo heet.

Triomfantelijk droeg ik langs Jurre en Dirk de boodschappen van Tarzan naar zijn scooter. 'Mannen die met ontbloot bovenlijf boodschappen doen, moeten verboden worden', hoorde ik Dirk zeggen. 'Ja', schamperde ook Jurre. 'En van mij mag die leeftijd ook wel weer omhoog.'