'Paardensector, sla de handen ineen'

De agrarische sector in Nederland is een wereldspeler. Het World Economic Forum stak in september op Facebook de loftrompet over de voedselproductie in het dichtbevolkte Nederland, waar het woekeren met ruimte is.

'The Netherlands has become the world's 2nd biggest food exporter' en 'How going Dutch could feed the world'. Geavanceerde milieuvriendelijke technieken in ons land worden breed geprezen.

In schril contrast hiermee staat hoe er in eigen land over de agrarische sector wordt gedacht. Zaken als dierenwelzijn, diergezondheid en voedselveiligheid zijn sleutelwoorden in een maatschappelijke discussie die wordt aangejaagd door dierziekten, geknoei met vlees, branden in megastallen en fipronil in eieren.

Opportunisme

Probleem is dat in de discussie gebrek aan kennis en realisme en opportunisme van actievoerders en in de slipstream daarvan politiek de boventoon voeren. Wat uit die hoek alsmaar wordt geroeptoeterd gaat er in als koek bij de huidige verstedelijkte samenleving die zelf nauwelijks meer weet waar voedsel vandaan komt.

Men staat er geen moment bij stil dat diezelfde maatschappij zonder boeren en hun vee niks te eten heeft en al het voedsel uit landen moet komen waar ze dierenwelzijn, diergezondheid of voedselkwaliteit nog nooit serieus hebben genomen.

1,5 miljard euro

Van de boeren en hun vee is het maar een kleine stap naar de paardenwereld. Paardensport met een jaaromzet van meer dan 1,5 miljard euro is economisch gezien na voetbal de belangrijkste sport in Nederland.

Echter, in het grote geheel van de BV Nederland zijn paarden maar een kleine speler. Lang hebben we gedacht dat wij alleen wisten wat goed is voor een paard, inmiddels is de paardensector er wel achter gekomen dat de samenleving daar heel anders over denkt.

De Sectorraad Paarden is aan de slag gegaan met paardenwelzijn en heeft zo de regie kunnen houden, maar wat betreft het registreren van paarden in een gezamenlijke database bleef het vooralsnog bij twintig jaar praten. Dat we nog steeds niet weten hoeveel paarden we in eigen land hebben en waar we ze hebben staan, is alleen al met het oog op de op de loer liggende besmettelijke dierziekten onbegrijpelijk.

Intussen lijken de schellen van de ogen te zijn gevallen, het blijkt nu dat wel spijkers met koppen worden geslagen en dat de database er echt komt.

Oneerlijke concurrentie?

De 'boer op de hoek' wordt door de gevestigde orde van manegehouders maar al te gemakkelijk gezien als oneerlijke concurrentie omdat een boer veel minder kosten zou hebben en aan veel minder regels zou moeten voldoen.

In een interview met De Hippische Ondernemer zei Ralph van Venrooij, voorzitter van de 2.500 leden tellende LTO-vakgroep Paarden dat zijn vakgroep beschikt over de complete knowhow van land- en tuinbouworganisatie LTO Nederland die zeer goed de weg kent in de Haagse politiek.

'Veel wat in de paardenhouderij nog gerealiseerd moet worden, ligt al op de plank bij andere vakgroepen binnen LTO Nederland. Daar kun je gebruik van maken', zegt Van Venrooij. Met andere woorden, sla de handen ineen in plaats van elkaar de maat te nemen. Dat wordt hoog tijd met de adem van de kritische maatschappij en politiek in de nek. Vraag maar aan de boer.

Ton Corbeau, Hoofdredacteur De Hippische Ondernemer