'Ik ben dankbaar dat mijn ouders zich open opstelden voor ons plan'

Het is een doodgewone en herfstige dinsdagmiddag, maar bij Het Ambacht in de winkelstraat van het Drentse Ruinerwold is het een drukte van belang. De schappen van de streekproductenwinkel worden bijgevuld, dorpsbewoners eten een broodje in de lunchroom en de meest recent gebrouwen bieren worden goedkeurend geproefd. Als ondernemer Nick van den Pol het pand binnenkomt, heeft hij voor vrijwel iedereen een groet of een woordje. 'We zijn heel betrokken en persoonlijk. Je kent al gauw iedereen en ook de ouders of verzorgers', zegt hij.

Mijn ouders hebben ons altijd gesteund bij onze beslissingen, maar de verantwoordelijkheid lag wel bij ons

Nick van den Pol, melkveehouder in Ruinerwold (DR)

Van den Pol is sinds drie jaar niet alleen melkveehouder, maar samen met zijn vrouw Rosa ook eigenaar van Het Ambacht. Daar vinden zo'n honderd zorgcliënten uit verschillende doelgroepen, jong en oud, een zinvolle dagbesteding.

Dat Van den Pol deze neventak zou beginnen was geen uitgemaakte zaak. Melkveehouder zijn, dat wilde hij als kind al. 'Mijn oudere broer en jongere zus hadden die ambitie niet, maar ik heb altijd geweten dat ik boer wilde worden', zegt de nu 29-jarige Van den Pol. In 2008 verhuisde het gezin, met de toen 12-jarige Nick, van Nijkerk naar Ruinerwold. Daar kon een mooi nieuw melkveebedrijf worden gebouwd.

Tijdens zijn studie in Wageningen stapte Van den Pol met zijn ouders in de maatschap. Hij werkte daarnaast drie jaar bij veevoederbedrijf Provimi. 'Mijn ouders hebben er altijd op aangedrongen om verder te kijken. Doordat ik op andere bedrijven kwam en hen adviseerde, begon het bij mij te kriebelen om zelf iets te ontwikkelen, verantwoordelijkheid te nemen.'

Met alleen maar meer koeien melken kies je volgens Van den Pol voor de eentonige weg. 'Voor mij zijn meer koeien geen antwoord, dan werk je vooral voor de bank', blikt hij terug op dat denkproces. 'Ik wilde ook een eigen draai aan het bedrijf geven.'

Samen met Rosa, die een zorgachtergrond heeft, ging Van den Pol verder kijken. Verschillende opties kwamen op tafel. 'Een zorgtak op de boerderij, zelf zuivelen, een andere vorm van verbreding', somt hij op. 'Uiteindelijk hadden we twee doelen: zorg en lokale producten. Maar de conclusie was ook dat onze boerderij uiterst geschikt is voor koeien en niet voor iets anders. Daarvoor ligt deze te afgelegen.'

Op zeker moment kwam de locatie waar nu Het Ambacht is gevestigd op het pad van het jonge paar. Het was een voormalig warenhuis dat al enige tijd leegstond en Van den Pol zag er mogelijkheden. 'We zijn ook verder nergens meer gaan kijken. We hebben veel geluk gehad met deze plek. Iets verderop in Meppel hadden we zoiets niet kunnen kopen. En in het dorp zijn we heel positief ontvangen. Mensen zijn blij met de reuring die Het Ambacht elke dag brengt gedurende het hele jaar.'

Dagelijks zijn er 30 tot 35 zorgcliënten aan het werk in de winkel, keuken of bloemisterij aan de overkant die vorig jaar aan het bedrijf werd toegevoegd. In totaal zijn er honderd cliënten. 'Ik schrik weleens van de hoeveelheid vraag naar dagbesteding', zegt Van den Pol. 'Ons motto is zinvolle en plezierige dagbesteding. We kijken naar het werk dat moet worden gedaan en zoeken daar de mensen bij. Klusjes om de tijd te doden doen we niet aan. Een dag in de week gaan we met een wisselend groepje naar de boerderij, onder meer om kalfjes te verzorgen. Op die manier zien ook de deelnemers de boerderij achter Het Ambacht.'

Het is mooi werk, heeft Van den Pol ontdekt. Al had hij dat zelf vooraf niet gedacht, geeft hij toe. 'Maar het geeft positieve energie om iemand blij te maken. Daarnaast zijn de collega's, reuring, snelheid en het verrassen van klanten erg leuk. Maar als ik moet kiezen vind ik het werk op de boerderij toch leuker. Dat is de stabiele basis, met 125 melkkoeien. Die moeten niet lijden onder ander werk, die gaan altijd voor. Je ziet bij veel bedrijven dat de neventak uiteindelijk de hoofdtak wordt, dat doen wij niet.'

Over vijf jaar doen de ouders van Van den Pol een stapje terug en neemt hij het melkveebedrijf officieel over. 'Het duurt nog lang, maar je werkt er al wel naartoe. Rosa en ik moeten ervoor zorgen dat we hier op termijn misbaar zijn.'

Merkbaar generatieverschil

Over alle zakelijke beslissingen praten Van den Pol en zijn vrouw heel open met alle vier de ouders. Soms bespeuren ze wel een generatieverschil, geeft de ondernemer aan. 'Mijn ouders hebben nooit een neventak gewild. Ze hebben ons altijd gesteund met de beslissingen die wij namen, maar de verantwoordelijkheid lag wel bij ons. De melkveetak doen we echt in maatschap, hier bij Het Ambacht kunnen we onze eigen beslissingen nemen. Het is goed voor je ontwikkeling om op jonge leeftijd zelf keuzes te maken.'

Overigens zijn vader Peter en moeder Jeanet wel regelmatig te vinden bij Het Ambacht. 'Mijn moeder is hier twee dagen in dienst, mijn vader brouwt hier zijn bier', legt Van den Pol uit. 'We hebben allemaal vaste dagen op de boerderij, alles in goed overleg. En als het nodig is, vallen we voor elkaar in.'

Dat een dusdanig harmonieuze samenwerking geen vanzelfsprekendheid is, daarvan is Van den Pol zich bewust. 'Ik ben dankbaar dat onze ouders zich open opstelden en wij deze kans hadden. Wij kunnen over alles praten met elkaar. Alles draait om communicatie.'