'Politiek is de kunst van het mogelijke'

Na de formatie van dit kabinet-Schoof waren alle ogen gericht op de minister en haar partij. De verwachtingen waren hooggespannen. Te hoog, naar mijn smaak. Niemand beschikt immers over een politieke toverstok.

Politiek is de kunst van het mogelijke, luidt een aloude wet (Bismarck, als ik het mij goed herinner). Ik vind dat deze minister krediet verdient om het goede te doen wat nodig is voor de toekomst van een vitale, duurzame agrarische sector. In het regeerakkoord lees ik beleidsplannen die mij positief stemmen.

Wel is het zaak dat de kersverse landbouwminister het gaspedaal diep indrukt om met name 'Brussel' in beweging te krijgen. Dat is een ragfijn politiek spel van luisteren, duiden, geven en nemen. De botte bijl moet daarbij in de kast blijven.

Natuurlijk, er valt veel af te dingen op de recente mestbrief en de ingrijpende gevolgen die deze zal hebben voor veel veehouders in Nederland. Maar wees ervan overtuigd dat we inhoudelijk harde noten zullen kraken op het ministerie en blijven hameren op perspectief. Zo'n crisisaanpak is nodig om te voorkomen dat, vaak jonge, veehouders door de bodem zakken. Dat zou ik écht onverteerbaar vinden.

Terug naar de minister: zij is met handen en voeten gebonden aan de afspraken die haar voorgangers hebben gemaakt. We weten allemaal hoezeer zij zich verbonden voelt met de agrarische sector. Laten we haar helpen om stukje bij beetje de knopen losser te krijgen om zo ruimte te scheppen en het maximaal haalbare te bereiken: in het belang van boer en tuinder, in het belang van Nederland.