5 vragen over de Wet op de bodemmonitoring

Wat behelst deze wet?

Het algemene doel is om tegen 2050 gezonde bodems te hebben. De wet bevat een monitoringskader om duurzaam bodembeheer te bevorderen en verontreinigde locaties te saneren. De EU-landen worden verplicht eerst de gezondheid van alle bodems op hun grondgebied in kaart te brengen en vervolgens te beoordelen.

De leden van het Europees Parlement stellen voor een classificatie op vijf niveaus te ontwikkelen om de bodemgezondheid te beoordelen: hoge, goede en matige ecologische toestand en gedegradeerde en ernstig aangetaste bodems. Bodems met een goede of hoge ecologische toestand worden als gezond beschouwd.

Hoeveel grond is volgens de commissie verontreinigd?

Volgens de Europese Commissie zijn er naar schatting 2,8 miljoen potentieel vervuilde locaties in de EU. Het is de bedoeling dat de lidstaten uiterlijk vier jaar na de inwerkingtreding van de richtlijn een openbare lijst van deze locaties opstellen.

De EU-landen moeten de verontreinigde locaties onderzoeken, beoordelen en opruimen om risico's voor de menselijke gezondheid en het milieu door bodemverontreiniging aan te pakken. De vervuilers moeten de kosten betalen, in overeenstemming met het beginsel dat de vervuiler betaalt.

Wat betekent dit in de praktijk?

Naar schatting verkeert 60 tot 70 procent van de Europese bodems in een ongezonde staat. Dat komt volgens de commissie onder meer door problemen als stadsuitbreiding, lage recyclingpercentages, intensivering van de landbouw en klimaatverandering.

Gedegradeerde bodems zijn volgens het parlement aanjagers van de klimaat- en biodiversiteitscrises. Daarnaast verminderen ze de levering van belangrijke ecosysteemdiensten. Volgens de Europese Commissie kost dat de EU minstens 50 miljard euro op jaarbasis.

Is de wet al in werking?

Nee. De leiders van de Europese lidstaten moeten de wet nog officieel goedkeuren.

Wat vindt LTO van het wetsvoorstel?

LTO is kritisch op de Wet op bodemonitoring, maar ziet de aanpassingen die er nu in zijn opgenomen als een verbetering. De organisatie vindt het met name een goede ontwikkeling dat de richtlijn een adviserend karakter krijgt en dus geen generieke maatregelen meer voorschrijft. Op die manier komen boeren en tuinders als landeigenaren en -beheerders weer aan het roer te staan voor het verbeteren van de bodem.

De belangenbehartiger wil voorkomen dat door generieke regelgeving stapeling van doelen plaatsvindt.