Familie Cremers boert bewuster door zelf te zuivelen

Terwijl de voeraanschuifrobot volautomatisch naar het oplaadstation rijdt, wijst melkveehouder Joris Cremers (28) uit het Brabantse Overloon op de leidingen op hoogte die vanuit de melkstal naar de zuivelruimte lopen. De verse melk gaat rechtstreeks naar de pasteuriseermachine; van een temperatuur van 37 graden kortstondig naar 72 graden.

'Door gebruik te maken van de lichaamswarmte van de koeien, besparen we veel energie', zegt Cremers. 'Het water om te koelen, drinken de koeien weer op.'

Breed assortiment

De familie Cremers zuivelt minimaal twee keer in de week, op maandag en donderdag. Boerderij De Klef maakt melk, (drink)yoghurt, kwark, vla en room. De volgende dag staan de producten al in het winkelschap. 'Verser kan haast niet', glimlacht beoogd bedrijfsopvolger Joris Cremers.

De zuivel vindt aftrek in de driehoek Roermond-Nijmegen-Eindhoven bij supermarkten van franchisers, boerderijwinkels, horeca en delicatessenzaken. De jonge melkveehouder is vaak de boer op geweest om nieuwe verkooppunten te vinden en zijn vrouw Sandra is actief op sociale media.

Halfvolle melk

Joris Cremers: 'Een lokale supermarktondernemer heeft ons op weg geholpen. Hij adviseerde om vooral halfvolle melk te produceren in plaats van volle melk, omdat die veel meer wordt verkocht. Net voor de coronacrisis hebben we in winkels proeverijen gehouden. Dat werkt om klanten aan je te binden.'

Het idee om zelf te zuivelen ontstond ruim vijf jaar geleden tijdens een bijeenkomst van Melkveestudieklub Morgen. 'Een van de sprekers verwoordde wat ik zelf al dacht: je fokt een kalf goed op, zorgt goed voor de koe en dan gaat je product anoniem weg, terwijl de prijs continu onder druk staat', verhaalt Cremers. 'Dan biedt zelf zuivelen een alternatief.'

Net als bij alle grote beslissingen bespreekt de familie – vader Willie, moeder Dieny, zus Karlijn en Joris en zijn vrouw Sandra – het basisidee. 'We hebben vervolgens samen het plan verder uitgewerkt met ieders inbreng. Het was duidelijk dat in een familie van doeners een eigen winkel niet past. Daarnaast wilden we klein beginnen en via verschillende verkooppunten onze zuivel aan de man brengen.'

Schouders eronder

Zelf zuivelen voelde als een sprong in het diepe. 'Je kunt niet net als met een nieuwe stal een rekensom maken wat de kosten en opbrengsten precies zijn', zegt Cremers. 'Het is een gok die we hebben genomen. Na een aantal jaren merken we dat alles op zijn plaats valt, maar de druk om te produceren blijft. We kunnen dit alleen maar realiseren omdat iedereen de schouders eronder zet en met hulp van personeel.'

Het is lastig om meteen de juiste stappen te zetten, heeft de melkveehouder geleerd. 'We gingen in eerste instantie voor yoghurt, maar onze kwark blijkt veel beter aan te slaan. De investering om zelf te zuivelen is groot en lastig te financieren. Het zal een aantal jaren duren, voordat we dat hebben terugverdiend.'

Onderscheiden in winkelschap

In het eerste jaar (2020), waarin 10 procent van de melk zelf is verzuiveld, viel de kwark al in de prijzen bij de Bond voor Boerderij-Zuivelbereiders. Dit jaar rekent de familie op een dubbele afzet van eigen makelij. Onderscheiden in het winkelschap is het credo en dus is flink geïnvesteerd in de verpakking en marketing.

Volgens Cremers gaat het bij de zoektocht in de markt naar een gezamenlijke win-win-winsituatie. 'De consument die verse en lokale producten wil, de supermarktondernemer die een marge verdient en een onderscheidend product heeft en wij als melkveehouders willen graag een goede prijs. Zelf zuivelen kost veel tijd, maar levert ook veel waardering op. Dan denk ik wel: zo slecht doen we het als boeren dus helemaal niet.'

Op De Klef lopen tweehonderd melkkoeien rond, zowel rood- als zwartbonte Holstein-Friesian. Het bijbehorend jongvee wordt op een andere locatie opgefokt. 'Het zuivelen zorgt ervoor dat we nog bewuster boeren. Voordat je aan een knop draait, wil je weten wat het eindresultaat zal zijn', zegt Cremers.

Extra werkzaamheden

Tegelijkertijd is een efficiencyslag in de stal nodig om de extra werkzaamheden van het zuivelen op te vangen. 'We zijn van drie naar twee melkbeurten gegaan, zij-aan-zij. Daarnaast hebben we de verse koeien, de jonge vaarzen en de hoog en laag producerende dieren allemaal in aparte groepen bij elkaar gezet. Zo kunnen we vaak in één oogopslag zien hoe het met de dieren gaat.'

Op 80 hectare teelt de familie gras en mais als ruwvoer. Naast een gedeeltelijk weidegang voeren ze aan het hek. Voor het krachtvoer verkorrelen ze de mais tot Corn Cob Mix (CCM). De eiwitten koopt de familie in. 'We willen stabiel voeren, zodat ook de gehaltes eiwitten en vetten in de melk constant zijn.'