Beheerplan neemt zorgen LTO over bever niet weg

Duursma reageert op het beheerplan voor bevers dat deze week is vastgesteld door de colleges van Gedeputeerde Staten in Groningen en Drenthe. In die twee provincies leven nu zo'n 180 bevers. Volgens ecologen is er ruimte voor circa 500 exemplaren.

Via het plan wordt het beheer van de beschermde diersoort zoveel mogelijk in goede banen geleid. Daarvoor zijn drie zones aangewezen waar de bevers ofwel niet welkom zijn, ofwel worden beperkt of juist helemaal hun gang kunnen gaan.

Familiegroepen

Dit uitgangspunt is op zich positief, zegt Duursma. 'Maar we houden nog zorgen over de mogelijke schades die kunnen optreden. Nu zijn die nog gering, maar de populatie blijft zich sinds de herintroductie in 2008 snel ontwikkelen. Bevers leven in kleine familiegroepen en hebben veel ruimte nodig. De kans dat ze dan naast de beekdalen en watergangen ook landbouwgronden uitkiezen als leefgebied wordt steeds groter.'

Het beheerplan geldt voor een periode van vijf jaar. Het is volgens Duursma een gemiste kans dat de provincies en waterschappen hierin niet zijn ingegaan op de voorstellen van LTO Noord. Daarin stond ook het voorstel om rekening te houden met gevolgschade en een vergoedingsregeling in te stellen voor preventieve maatregelen. 'Het gaat naast gewasschade bijvoorbeeld ook om natschade en graafschade. De risico's daarop worden steeds groter, waarom laten ze het daarom zo ver komen?'

Risico's

Boeren kunnen voorlopig alleen een beroep doen op de reguliere schaderegelingen van BIJ12. Als vestiging van een beverfamilie op een locatie tot onaanvaardbare risico's of schades leidt, kan in uitzonderlijke gevallen wel een ontheffing worden aangevraagd om de dieren weg te halen, belooft gedeputeerde Henk Staghouwer van provincie Groningen. Ook mogen de dieren zo nodig worden 'weggepest', stelt bestuurder Tjip Douwstra van waterschap Hunze en Aa's. Voor dit soort ingrepen zijn specifieke werkprotocollen vastgelegd in het beheerplan. Daarnaast is maatwerk mogelijk.

Naast de schades en de mogelijke overlast bij boeren speelt er volgens LTO-bestuurder Duursma nog iets anders. 'De herintroductie is het gevolg van een maatschappelijke wens. De kosten die hieruit voortkomen, zijn voor een groot deel voor rekening van de waterschappen, zoals beheer van de populatie en reparatie van de schades aan waterkeringen. Die uitgaven komen zo voor een groot deel uiteindelijk op het bordje terecht van de landeigenaren. Dat wringt.'