Terug naar dat andere virus

Ik werkte op dat moment als voorlichter bij een voerleverancier en ik heb die uitbraak van dichtbij meegemaakt. Een behoorlijk deel van mijn klanten zat in het gebied dat toen is geruimd. De eenzaamheid, machteloosheid en onzekerheid van toen zijn onuitwisbaar in mijn geheugen gegrift.

De corona-uitbraak is in elk opzicht veel erger dan de MKZ-uitbraak van 2001. Qua schaal, qua schade voor de economie, qua dodelijkheid en vooral omdat het mensen betreft.

Toch zijn er enkele redenen waarom ik, schrijvend vanuit de situatie van vandaag, verwacht dat de coronacrisis bij mij persoonlijk niet zo'n etterende wond zal achterlaten als MKZ toen.

Wat mij steun geeft, is dat de hele voedselsector, dus inclusief landbouw en alle toeleveranciers, meteen is uitgeroepen tot cruciaal. Volgens mij is daar ook geen enkele discussie over geweest. Het betekent dat we door kunnen en Nederland kunnen blijven voeden.

Ik ben onder de indruk van de bevlogen manier waarop ik landbouwminister Carola Schouten in de media de schade voor de landbouw en het belang van de landbouw voor Nederland hoor benoemen. Het geeft mij het gevoel dat de politiek de landbouw meer waardeert dan lang is gebeurd.

Dat is nogal een verschil met 2001, toen landbouwminister Laurens Jan Brinkhorst de onbeschofte uitspraak deed dat de door MKZ getroffen boeren krokodillentranen huilden. Nu zakte de verantwoordelijk minister Bruno Bruins van Medische Zorg tijdens een Kamerdebat van vermoeidheid in elkaar als gevolg van dag en nacht werken uit verantwoordelijkheidsgevoel. Dat heb ik toen niet gezien.

Nu wordt er met man en macht gewerkt aan een vaccin. Toen was er een vaccin dat niet mocht worden gebruikt. Dat maakte de hele situatie bij voorbaat al een zinloos gebeuren.

Het geeft mij houvast dat de hele maatschappij zich inzet voor de bestrijding van het coronavirus. Het is triest dat dit virus zoveel slachtoffers maakt. De wetenschap dat alles is gedaan om dat te voorkomen, maakt het verdriet een stuk dragelijker.