Hoe het boeren verandert door klimaatverandering

Een prikkelende opdracht. Ik vond het leuk om daar aan mee te werken, al was het maar omdat het me dwingt om daar zelf over na te denken.

De eerste gedachte is dat de koeien structureler in de zomer één of twee maanden op stal zullen blijven vanwege hitte of droogte. En dat het normaal wordt om een zomer- en een winterteelt op hetzelfde stuk grond te hebben, zoals nu al gebeurt in Zuid-Europa, en hoe krom het is dat de mestwetgeving dit juist afstraft.

Als je daar langer over nadenkt, dan wordt de volgende vraag hoe de landbouw verandert in de landen waar het heter en droger is dan hier en waar dat nu al beperkend is voor de boeren daar. De productie per hectare zal er niet hoger worden.

Het volgende probleem dat erbij komt is de sterke groei van de wereldbevolking. Ik heb op de lagere school geleerd dat er 4 miljard mensen op de aarde zijn. Ik ben nog niet zo heel oud en toch is dat aantal al bijna verdubbeld.

De grootste groei vindt plaats in gebieden waar de gevolgen van klimaatverandering het meest dramatisch zijn: Afrika en Azië. Dat betekent dat ons een enorme taak wacht als het gaat om het voeden van de wereldbevolking.

Hoe we die taak gaan vervullen hangt af van de keuzes van wereldleiders. Een automatisch gevolg van een lagere productie in Europa ter bescherming van de biodiversiteit om ons heen – wat heel belangrijk is – is dat in Afrika en Azië veel grotere gebieden voorgoed worden verwoest uit armoede en hongersnood.

Een pessimist zal zeggen dat we maar beter kunnen beschermen wat we hebben, omdat de vernietiging van de rest van de wereld toch wel doorgaat.

Ik heb Fleur een Nobelprijs in het vooruitzicht gesteld als ze aan kon geven hoe we een groeiende wereldbevolking kunnen voeden bij een veranderend klimaat zonder het milieu en de natuur te zwaar te belasten en zonder natuurlijke hulpbronnen uit te putten. Leek haar leuk om die prijs te winnen, zei ze.