Gerrit de Bruijne, pionier in aardappelverwerking

De Bruijne werd in 1933 geboren in Zuid-Beijerland in de Hoeksche Waard. Na het doorlopen van de landbouwschool en een baantje bij een aannemer, pachtte hij in 1959 een gemengd bedrijf in het niet ver weg gelegen Oudenhoorn.

Op advies van zijn vrouw, die de boekhouding deed, gingen de koeien al vrij snel de deur uit. Daar had De Bruijne geen enkele moeite mee. Maar het gewone leven van een akkerbouwer, zaaien, oogsten en de producten voor de verwerking verkopen, was hem te beperkt. Zijn ondernemersgeest dreef hem ertoe extra verdienmogelijkheden te zoeken.

De inspiratie daarvoor leverde een studiereis naar de Verenigde Staten. In de staat Idaho zag De Bruijne hoe aardappelen werden verwerkt tot diepvriesfrites. Het duurde niet lang of hij ging er op zijn eigen bedrijf mee aan de slag. In een oud Volkswagenbusje werd de ingevroren frites in de zestiger jaren bezorgd bij snackbars in de omgeving.

Oprichting van Farm Frites

De Bruijne voelde aan dat er meer in zat. In 1971 richtte hij Farm Frites op en bouwde hij zijn eerste frietfabriek in Oudenhoorn. Het vervolg is bekend: Farm Frites is nu met zeven productielocaties, export naar meer dan honderd landen, 43 verkoopkantoren en de jaarlijkse verwerking van ruim 1,5 miljoen ton aardappelen een grote speler in de wereldmarkt voor diepvriesfrites.

Zijn commerciële talenten legden de Hoeksche Waardse boer geen windeieren. Hij belandde in de Quote 500, een ranglijst van de meest vermogende Nederlanders. Maar ook de 'gewone' akkerbouwer profiteerde ervan. Farm Frites droeg eraan bij dat Nederland in de Europese aardappelverwerking een voortrekkersrol vervulde. In snel tempo werd de afzet van voorgebakken frites in Nederland opgevoerd. Tegelijk lukte het om internationaal nieuwe markten te veroveren voor de diepvriesproducten.

Enorme inkoopbehoefte bij fritesfabrieken

Het effect: de aardappelconsumptie in de westerse wereld bleef na jaren van daling op peil. De traditionele gekookte aardappel werd steeds minder populair, maar de voortdurend stijgende afzet van voorgebakken aardappelproducten leidde tot een enorme inkoopbehoefte bij de fritesfabrieken.

Zo'n zevenduizend Nederlandse akkerbouwers telen jaarlijks 76.000 tot 79.000 hectare consumptieaardappelen. Slechts weinig minder dan in de zeventiger jaren, toen veel meer verse aardappelen werden gegeten dan nu. Een heel belangrijke rol daarin speelde de frietkoning, zoals de Volkskrant hem ooit noemde, uit Oudenhoorn.