Dirk en Mariët Roeper trots op polderbeheer Waalenburg

Vorig najaar werd het nieuw ingerichte natuurgebied Waalenburg officieel geopend door gedeputeerde Esther Rommel (VVD) van Noord-Holland door de wieken van poldermolen De Kemphaan in de vreugdestand te zetten. Het was een historische dag, maar het meest blije en emotionele moment hadden Dirk en Mariët Roeper enkele jaren daarvoor al beleefd. Met de afronding van de bouw van een nieuwe stal in 2015 kwam een periode aan grote onzekerheid ten einde. 'Dat was voor ons toen al de kers op de taart', kijkt Dirk Roeper terug.

Daarvoor had Roeper 'een zware dobber' aan het afsluiten van goed en passend contract voor het beheer van de natuurgronden. 'Begin 2014 lukte dat eindelijk, maar de subsidie die eraan hing om alles rond te kunnen zetten, zorgde voor veel stress.'

Roeper moest flink vaart maken. 'Die tijdsdruk was vooral mentaal lastig. Maar het is gelukt om alles op tijd af te krijgen. Nu staat er een mooie, praktisch goede stal voor de koeien. Dat hebben we toen dus uitgebreid gevierd.' Zij vrouw lacht: 'Eigenlijk is het hier elke dag feest. Onze team in de dagbesteding weet er elke dag iets leuks van te maken. Ook in die zwaardere periode gaf ons dat veel energie.'

De realisatie van de natuur is voor de ondernemers een plus. 'We zien het hier rondom mooier worden. Ook economisch, omdat er door de koppeling met de erfpacht voor het graslandbeheer een solide basis ligt onder het bedrijf.'

Veel collega's ervaren die 'nieuwe natuur' als minder leuk, weet Mariët Roeper. 'De ontwikkeling van Waalenburg had grote emotionele impact. De provincie is daar soms wel gemakkelijk aan voorbijgegaan. Soms leek het alleen maar over geld te gaan. De onderhandeling met de ondernemers die zijn uitgekocht, waren hard. Sommigen hadden hier al generaties lang geboerd. Ineens moesten ze weg. Dat wekte extra onvrede.'

Dirk Roeper: 'Precies. Voor ons is dat anders. Wij hebben al eerder de keuze gemaakt om meer rekening te houden met de natuur, om het anders aan te pakken, zoals de traditionele boeren, onder wie mijn vader. Begrijp me goed: ik houd enorm van koeien, maar ik ben bijvoorbeeld geen fanatieke fokker.' Zijn vrouw knikt: 'Nadat het melkvee was verkocht, is Dirk nooit meer naar een fokveedag geweest.'

Limousin-runderen

Op Plassendaal werken de ondernemers wel met stamboek-Limousin-runderen. Dirk Roeper: 'Het had net zo goed een ander ras kunnen zijn. Maar ik heb er geen moment spijt van. Limousins zijn sober en doen het hier goed. Ze vreten dat waar een zwartbonte koe zijn neus voor ophaalt. Het zijn gezonde dieren die gemakkelijk zelf afkalven. Ik zie de dierenarts niet veel vaker dan voor zijn jaarlijkse vaste rondje.'

Natuurlijk is het mooi meegenomen als er wat extra spiermassa op zit voor het vlees, maar dat is niet het eerste waar de ondernemer naar streeft. 'Maar we hebben misschien wel gemakkelijker praten, omdat we daar ons inkomen niet uit halen. De koeien zijn vooral onze levende werktuigen voor een goede begrazing.'

Grootste sterren

Het vleesvee stelt Roeper ook in staat om iets extra's te betekenen voor weidevogels. 'Bij ons staan de schoonheid van het landschap en de diversiteit van de natuur voorop. Dus naast vlees 'produceren' we ook weidevogels en orchideeën. Dat neemt niet weg dat de koeien de grootste sterren zijn van het bedrijf. Dat merken we ook bij het publiek. Als er een schoolklas op het erf komt, dan mogen we nog zo'n mooi verhaal afsteken, maar die koeien doen het 'm.'

Roeper heeft de liefde voor de weidevogels van zijn vader. 'Hoewel hij een pure gangbare boer was, weet ik nog goed hoe zorgvuldig hij altijd maaide. Voordat hij aan de gang ging, liep hij het hele land door om te kijken waar de nesten lagen. Hij kon er kapot van zijn als hij er per ongeluk één had kapotgereden.'

Dagbesteding

Waar Dirk Roeper zich focust op de landerijen en de dieren, regelt zijn vrouw de zakelijke kant van het bedrijf. Voor de dagbesteding van de zes tot zeven teamleden dragen ze allebei zorg. 'Onze medewerkers hebben stuk voor stuk verschillende achtergronden. De een woont in een zorggroep, de ander nog thuis, maar allemaal vinden ze hier hun rust. Dat is dankbaar werk.'

Saillant detail is dat Dirk Roeper ooit een zorgopleiding volgde op het vasteland. 'Mijn broer was eigenlijk voorbestemd om de boerderij over te nemen, maar dat liep ineens allemaal anders. Ik ben misschien geen typische boer, maar met het natuurbeheer en onze zorgtaken past het precies. Daarmee is alles hier op zijn plek gevallen.'