Veel dank, maar gun ons nu even rust

Deze volksvertegenwoordigers zijn bijna nooit ondernemer en het is dus begrijpelijk dat het mkb – daar horen wij boeren ook bij – weinig vertegenwoordigers kent. Daar kun je om janken, maar het feit blijft.

De agrarische sector is overspoeld met jarenlange, voortdurend veranderende regelgeving. In ons postzegellandje was dit ook noodgedwongen omdat de agrarische ruimte door iedereen wordt geclaimd. Het werkte voor veel bedrijven nogal ondermijnend. Gedwongen investeringen betaalden zich niet altijd terug. Tienduizenden boeren moesten stoppen of wisten dat doorgaan geen optie was. Hard, maar onontkoombaar. Opschaling was geen doel, maar gebeurde min of meer onder dwang: groeien of omvallen.

De overlevers hebben vaak een enorme voorsprong op onze buitenlandse collega's die deze druk nooit hebben ervaren.

Vreemd genoeg hebben deze ontwikkelingen de totale waarde van onze agrarische sector sterk doen groeien. Internationaal kunnen we aan de steeds hogere eisen van onze afnemers voldoen. We liggen goed in de markt door onze geïntegreerde gewasbescherming, onze diervriendelijke stallen en dergelijke.

Ik durf het niet hardop te zeggen, maar bij deze: dank aan alle politici, natuurorganisaties en de Wakkere Dieren van deze tijd. Door jullie horen we nu tot de meest innovatieve sectoren van Nederland. Veel dank, maar gun ons nu even rust. We moeten de eerste tien jaar op adem komen.

Richt je pijlen op de luchtvaart die voor de helft van onze luchtvervuiling zorgt. Kijken of die sector net zo innovatief wordt als de onze. Ik vrees van niet met een kabinet dat een dubbele pet op heeft. Als onze lucht een stukje schoner wordt, krijgen we minder ziekten en kunnen dokters en verplegers weer eens een dagje vrij nemen.

In 1994 schreef ik in het vriendenboekje van onze oudste dochter bij 'Wat wil je later worden?' het antwoord 'minister van schone lucht'. Als die functie vrijkomt, ben ik beschikbaar.