Zelfstandig bloeiend tulpenbedrijf opgebouwd

Pal aan de Hoofdvaart tussen Meppel en Assen ligt, even buiten Smilde, het tulpenbedrijf van Jan en Yvonne Vos. Onder de naam Melanick, een samentrekking van de voornamen van hun kinderen, telen ze tulpenbollen op een aantal percelen buiten het dorp. In de winter broeien ze daar snijtulpen van in de kassen achter hun woning. 'We zijn daarmee de enigen in Drenthe', verklaart Jan Vos niet zonder trots.

Het echtpaar begon eind jaren tachtig van de vorige eeuw vanuit de ouderlijke woning van Jan met wat veldjes droogbloemen. Dat gebeurde in combinatie met akkerbouw, maar al vrij snel bleek de afzet van het sierteeltproduct een probleem. In 1991 werd een eerste broeikas voor tulpen neergezet. De benodigde bollen werden ingekocht. 'De broeierij van tulpen past goed bij ons bedrijf. Het vult de buitenactiviteiten mooi aan', vertelt Vos.

Minder afhankelijk van inkoop

Vier jaar later startte het echtpaar met de eigen teelt van tulpenbollen om zo minder afhankelijk te zijn van de inkoop. 'Zo uit het niets is dat best lastig. Het was een echt leerproces, met vallen en opstaan. Maar je kunt dan niet meer terug. En uiteindelijk vinden we het wel mooi.'

Jan en Yvonne Vos zijn samen actief in het bedrijf waar gedurende het broeiseizoen, van december tot half april, zo'n achttien mensen rondlopen. In de zomerperiode hebben ze studenten en scholieren die helpen bij het verwerken en sorteren van de bollen. De afbroei in de kas, het oogsten van de stelen, het snijden en het verpakken gebeurt achter de woning.

Afleveringsklaar maken makkelijker

Sinds vorig jaar is het afleveringsklaar maken van de stelen een stuk makkelijker geworden. Een robot sorteert de stelen op gewicht, snijdt ze op de gewenste lengte en bost de tulpen, zodat ze mooi uniform en op maat naar de veiling kunnen.

De verwerking van de bollen na de oogst, het pellen en sorteren en het prepareren voor de broei in een gekoelde opslag gebeurt in een loods van 30.000 vierkante meter, die twee jaar geleden op het land van een buurvrouw kon worden neergezet. Die locatie is voor hen een uitkomst, omdat hun huiskavel van 1 hectare met kassen en schuur voor het afleveringsklaar maken van de stelen eigenlijk wel vol is.

'We konden in het begin niet weten dat het bedrijf zo snel zou groeien. Het hier verder vol zetten met loodsen of kassen werkt niet. Je moet ook nog wat ruimte houden voor de vrachtwagen die hier in het broeiseizoen dagelijks een lading komt ophalen.'

Geluidsoverlast laag houden

Hoewel het buiten de bebouwde kom ligt, zit het bedrijf pal op burgerbebouwing. Jan en Yvonne Vos zijn erop gespitst om de geluidsoverlast zo laag mogelijk te houden. 'Het zwaardere verkeer vanaf het land gaat achterlangs naar de nieuwe loods. Daar is ook een goede ontsluiting. Eén vrachtwagen per dag die hier de bloemen komt afhalen, moet kunnen.'

Vos vervolgt: 'Toch zit je voor sommige mensen nog altijd te dichtbij. Ze komen naar Drenthe voor de rust, maar lijken te vergeten dat hier ook nog wordt gewerkt. Daarom was het zo mooi dat we voor onze uitbreiding even verderop terecht konden. Zo zit er ook toekomst in het bedrijf.'

Kraampje bij de weg

Om het bedrijf te presenteren naar de omgeving, heeft het echtpaar al tien jaar een kraampje bij de weg voor verkoop aan huis. Dat waren tot voor kort enkele kuubskisten op de kant met een paar emmers erin, direct naast hun woning aan de Hoofdweg.

'We laten graag zien waar we mee bezig zijn. Die paar bossen per dag leveren in geld niet zoveel op, maar wel in goodwill. En je komt zo in contact met mensen uit het dorp en passanten. De reacties zijn altijd enthousiast', vertelt Yvonne Vos. 'Tegen het eind van het jaar krijg ik altijd berichtjes binnen met de vraag wanneer de tulpen weer komen.'

Tulpen gestolen

Toch waren hun ervaringen met de verkoop aan huis van tulpenbossen niet onverminderd positief. Niet altijd werd de correcte hoeveelheid geld in het busje gedaan. De druppel voor het echtpaar was toen er vorig jaar een busje stopte voor hun bloemenkraampje, alle bossen uit de emmers direct in het busje werden gegooid en er werd weggereden zonder te betalen.

'Ik stond toevallig voor het keukenraam en zag het gebeuren. Het enige wat ik nog kon doen was het kenteken noteren. Maar de politie heeft het in onderzoek en dat was het', vertelt Yvonne Vos.

De tulpentelers besloten daarop het over een andere boeg te gooien en bestelden een verkoopautomaat. 'Mensen moeten nu eerst betalen en kunnen dan hun tulpen pakken. Het is voor ons geen verdienmodel, maar het ziet er ook professioneler uit dan een paar kisten op een rij', vat Jan Vos de voordelen samen. Dat de investering eigenlijk niet uit kan, nemen de twee ondernemers op de koop toe.