Vrouw centraal

Column Akkerbouw Piet Hermus 20 okt 2018 om 08:31uur

Moeders zijn de spil in het gezin. De emancipatie van het boerengezin gaat vaak via de vrouw. Zij vormt je als kind. Vrouwen nemen vaak grote beslissingen mee. Vrouwen kijken anders tegen dingen aan.

Zo het gezin zorg nodig heeft, geldt dat voor de bodem en Moeder Aarde. De landbouwbodem is het meest wezenlijke voor ons bestaan als mensheid. Zelf probeer ik dit vanuit mijn normen-en-waardenpatroon, met het rentmeesterschap, dat op een katholiek christelijke wijze gevormd is door mijn vader en moeder. We hebben tegenwoordig kringlooplandbouw. Het lineaire uitputten, veul voor weinig, gaat bij het grofvuil. Soja uit de Amazone halen heeft met kringlooplandbouw niets te maken.

LTO zit weer op de weg van kringlooplandbouw. LTO en een machtige rechtsvoorganger, de Noordbrabantse Christelijke Boerenbond (NCB), zaten dat lange tijd niet. De NCB was zelfs machtsdominant binnen landbouw Nederland. Deze bepaalde zo ongeveer vanuit Tilburg decennia het Nederlandse landbouwbeleid en bracht ministers voort. Noord-Brabant was dé landbouwprovincie. Dat is eigenlijk ontspoord en verstoorde het evenwicht en de kringloop. Ikzelf heb NCB-roots. Sommige oude NCB'ers hebben nog nostalgie naar die macht. Sommigen zien ZLTO als een NCB-plus. Ik niet.

Mede door de NCB werden vlak na de oorlog keuterboeren in de zandstreken van Noord-Brabant opgestuwd in de vaart der volkeren, denk aan bio-industrie. De Katholieke Vrouwenorganisatie (KVO) emancipeerde het boerengezin mee. Dit werd een economisch en boerenemancipatiesucces. Maar het sloeg door. Zo veel was al duidelijk toen ik kind was.

De emancipatie van het boerengezin gaat vaak via de vrouw

Piet Hermus, akkerbouwer in Zevenbergschen Hoek

Ria van Meer was, als secretaresse en beroepskracht, de spil van de KVO vanaf de oorlog tot in de jaren tachtig. Gerrit Braks, secretaris van de NCB, werd minister van Landbouw en Van Meer bleef wie ze was. Als zoon van Piet Hermus en Cor van Meer denk ik aan tante Ria van Meer, geboren in een boerengezin in Zevenbergschen Hoek als oudste van tien; acht zussen, één broer. De ouderlijke boerderij in 1944 kapotgeschoten, haar vader die in 1946 overleed, een jong gezin achterlatend in een door mannen gedomineerde samenleving.

Soms heb ik het gevoel dat mijn ouders en voorouders over mijn schouder meekijken, wat ik doe, kijk en denk. Het gaat immers over het rentmeesterschap, het evenwicht, de kringloop. En tante Ria kijkt mee.