'Boertel' en Wagyu garantie voor beleving

Miriam is net Sinterklaascadeautjes aan het inpakken voor de gasten die in het Boertel de Lamperse Hei overnachten; bloembollentelers uit Noord-Holland die in de regio land huren voor bollenteelt. Mat is aan het werk als zzp'er in de oliehandel.

Bij de overname van het bedrijf door Mat en Miriam waren er melkkoeien en varkens. Na de varkenspest stopten ze met varkens en zochten ze naar alternatieven. Toen er een groep stadse kinderen bij hen overnachtte, merkten ze hoe leuk ze het vonden om die een leuk programma voor te schotelen. In die tijd stimuleerde de overheid boeren om nevenactiviteiten te ontwikkelen. Het echtpaar speelde daarop in met een hotel in de voormalige varkensstal. Maar eigenlijk paste het woord 'hotel' daar niet bij. Daarom noemden ze het een Boertel.

Recreanten

Bij de start richtten de hoteliers zich vooral op recreanten. Maar er kwamen vooral mensen van elders die in de streek werken, zoals de bollentelers. Pas na een half jaar kwamen er meer recreanten, nadat ze hun locatie op groepen.nl plaatsten. Vanaf dat moment zaten ze jaarrond vol. 'Dat gaat goed', dachten ze. Tot de crisis kwam en het aantal boekingen inzakte. De laatste tijd trekt de markt weer aan.

De gasten komen uit meer dan veertig landen. De meest bijzondere gast was een Irakees, zegt Miriam, nog steeds verbaasd: 'Die man is VN-afgezant en kwam bij ons overnachten!' Het mooist vinden de uitbaters het als gasten die elkaar niet kennen met elkaar in gesprek gaan, zoals vier bollentelers en vier Duitse vrouwen die een avond gezellig met elkaar zaten te kletsen in de verblijfsruimte.

Herefordvleesrunderen

Ondertussen veranderde ook het landbouwbedrijf. De melkkoeien verdwenen en maakten plaats voor Herefordvleesrunderen. 'Vrije uitloopkoeien', zegt Miriam. 'Dat begrijpt iedereen'. Het vlees is te koop in het eigen winkeltje. Daar liggen ook groenten van Kamps Ottersum. Dat bedrijf teelt die onder andere op een deel van hun eigen 25 hectare grond.

De focus ligt nu op de landbouw en het Boertel. Dat is wel anders geweest. Na een paar lastige eerste jaren zag de ene activiteit na de andere het daglicht, zoals excursies en een fietscafé. 'Het was zoveel!', blikt Miriam terug. 'Nadat één van onze dochters klaagde dat ze nooit privacy had, zeiden Mat en ik tegen elkaar: nou moeten we opletten.' Van de ene op de andere dag stopten ze met het fietscafé en plaatsten een hek om een privégedeelte af te bakenen.

Dat was ook het moment om op een rijtje te zetten met welke activiteit echt wat werd verdiend. Miriam was bijvoorbeeld elke dag uren aan het 'poetsen'. Dat heeft ze nu, met moeite, uit handen gegeven. 'Dat was wel een dingetje.'

Wagyu

De focus ligt nu niet meer op excursies, ook al zijn die 'de hagelslag op het brood'. Bezoekers die voor een excursie komen, krijgen koffie met een snee peperkoek, een Peel-broodje met Wagyu-carpaccio en de kans om Wagyu-runderen te masseren. Miriam: 'Dat is beleving. Wij verkopen een stukje beleving.'

De Wagyu's hebben ze speciaal gekocht om gasten het verhaal over de veehouderij te kunnen vertellen. Dat slaat aan. Er komen bussen vol mensen om een Wagyu-beleving mee te maken. Soms zijn er heel kritische gasten. 'Die beginnen bijvoorbeeld gelijk over megastallen. We hebben als sector wat dat betreft nog een lange weg te gaan.' Een volwassen vrouw uit Rotterdam vond het belachelijk hoe boeren hun koeien houden. Volgens haar kon de veehouderij beter verdwijnen. 'Want er komt genoeg melk uit de fabriek', zei ze.

Mat is als zzp'er vaak van huis. Hij doet vooral de landbouwtak van het bedrijf. Bovendien maakt hij de bedden op. 'Dat vind ik zwaar werk', zegt Miriam. 'Bovendien blijft hij dan betrokken bij het Boertel en voert gelijk de nodige reparaties uit.' Ook heeft hij in een andere schuur vergaderruimtes gemaakt. 'Mat is handig, dat is heel fijn.'

Gast als ambassadeur

Eén van de zoons heeft interesse om in de vof te komen. Miriam vindt dat wel vroeg ('Wij moeten nog twintig jaar'), maar het geeft wel nieuwe mogelijkheden. 'Dan krijgen we tijd voor andere zaken, zoals voor meer excursies. Nu ik niet meer hoef te poetsen, besteed ik al meer tijd aan andere dingen, zoals social media en netwerken om te zorgen dat er meer gasten komen. Als je ouder wordt, ga je anders werken. Ik wil meer proberen om van gasten onze ambassadeurs te maken. Mijn man zegt altijd: 'Ga meer gastvrouw spelen'. Maar als ik niet met mijn handen heb gewerkt, dan heb ik niet gewerkt.'