Pijnlijk goede voornemens gewenst

Aan het eind van het jaar evalueren wij tijdens de kerstviering van het bedrijf alle zaken van het voorgaande jaar. De tijd tussen kerstmis en nieuwjaar brengen we als gezin door om dingen te doen die het hele jaar zijn blijven liggen. Traditioneel is het de tijd om kelder, zolder en kamers op te ruimen en te klussen.

Zo hielp ik bij het naar boven sjouwen van een nieuwe IKEA-kast van onze oudste dochter. Even snel tussen het schoonmaken van het aquarium en de tennisjaarafsluitingsborrel door. Bij het tweede pakket ging ik door mijn rug. Met alle mooie kerstwensen nog in mijn achterhoofd besefte ik dat wensen uit het verleden geen garantie bieden voor de toekomst.

Tegenslagen dienen zich nooit van tevoren aan. Het gaat er dus om hoe je ermee omgaat. Bij mij begon het met het verwensen van de Zweedse meubelgigant, zeker toen bleek dat het de verkeerde kast was en het gekozen exemplaar niet langer voorradig was. Als we het leven in 2017 als een test zien met onverwachte hindernissen, gaat het dus niet om de hindernis, maar hoe we ermee omgaan.

Nu, net na de start van deze test, moet ik denken aan de woorden van een wijze coach: 'Gaat u proberen te stoppen met roken of meer sporten? Gaat u proberen om meer tijd voor uw gezin en vrienden te reserveren?'

Het probleem van goede voornemens is dat het er vaak bij blijft. Dezelfde coach zei tegen mij: 'Probeer eens op te staan als je op een stoel zit.' Ik vroeg wat hij bedoelde. 'Wat gebeurt er als iemand probeert op te staan? Niets.' Proberen is geen doen. Mijn advies is dan ook om het niet te proberen, maar gewoon te doen. Pak uw agenda en schrijf uw voornemen op bepaalde dagen op en nodig er meteen de mensen bij uit die nodig zijn om uw voornemen te laten slagen.

Ik heb het trainen van mijn rugspieren dagelijks ingeroosterd. De pijn herinnert me eraan om het niet te proberen, maar te doen. Gebruik pijn als een stimulans en niet als een excuus. Ik wens u allen geplande, pijnlijk goede voornemens.