'Het boerenvak is vaak arm leven en rijk sterven'

Je weet nooit wat er in die tussentijd nog kan gebeuren met de oogst van de gewassen en de risico's voor het verpesten van je inkomen. Had ik maar een vak moeten leren, zullen sommigen wellicht denken. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een melkveehouder die maandelijks zijn melkgeld ontvangt, hebben de meeste akkerbouwers dat niet. Tenzij sommigen er een betaalde baan naast hebben.

Ik heb dat dus niet. Althans, ik word er niet voor betaald. Mijn inkomen ligt zeg maar op een hoop in de silo achter mijn bedrijf. En daar moet ik het het hele jaar weer mee doen. Daar is natuurlijk niks mis mee, zolang de marges groot genoeg zijn om van te kunnen leven. Met de aanzienlijk lagere graanprijzen op dit moment ten opzichte van vorig jaar zullen deze zeker lager zijn dan we de laatste tijd gewend waren.

De lage graanopbrengsten op veel plekken in de wereld hebben tot nu toe niet echt invloed op de markt. Dan laat ik de oorlog tussen Oekraïne en Rusland nog maar even buiten beschouwing. Rusland schijnt een nieuw spoortraject richting het oosten aan te leggen om zo hun graan rechtstreeks aan China te kunnen leveren. Waarschijnlijk is dit het Chinese antwoord op de importheffing op hun elektrische auto's die onze kant opkomen.

Dat wij te duur produceren is wel duidelijk. Op landbouwgrond van tegen de 100.000 euro per hectare, zoals in Nederland, kun je normaal gesproken ook geen goedkoop voedsel meer produceren. Ook in Canada zijn de grondprijzen de afgelopen tien jaar bijna verdubbeld. Geen boer die daar in de praktijk rijker van wordt, tenzij je je als speculant in deze markt begeeft.

Arm leven en wellicht rijk sterven is iets wat de generaties voor ons al zeiden over het boerenvak. En daar zit natuurlijk een kern van waarheid in. Hoe dan ook, ik heb dit jaar weer gedaan wat ik ervan heb kunnen maken. De silo is weer gevuld, dus ik kan voorlopig vooruit. Met de gedachte 'nieuwe ronde, nieuwe kansen' ga ik het volgende jaar dan maar weer vol goede moed tegemoet.