Analyse: Franse boer staat voor lastige keuzes bij komende verkiezingsronde

Het grootste landbouwland van de Europese Unie verkeert in opperste staat van opwinding nu op de dag van de Europese verkiezingen president Macron na een spectaculaire verkiezingsnederlaag koos voor een vlucht naar voren: drie weken later mogen de kiezers zeggen waar het met het land naartoe gaat. Wordt de volgende regering een samenwerking van een bonte groep groene, socialistische en links-radicale partijen, of komt er een rechts blok onder leiding van de rechterhand van de populistische Marine Le Pen, Jordan Bardella?

Wellicht lukt het Macron om met zijn partij Renaissance, samen met andere gematigde partijen en de conservatieven ultrarechts alsnog buiten de deur te houden? Op 30 juni en 7 juli is het woord aan de Franse kiezer.

De politieke verdeeldheid in Frankrijk komt het beste tot uiting bij uiterst links en rechts waar het gaat over de koers die Europa moet varen. De linkerflank wil een groen Europa, met de Green Deal als leidraad, wil af van de chemische gewasbescherming en ziet de biologische landbouw als norm.

Voor populistisch rechts is vergroenen van beleid een vies begrip, zeker als dat uit Europa komt. De milieunormen die Brussel oplegt zijn voor hen onverteerbaar. Zij kiezen voor versterking van de Franse landbouw door verlichting van regelgeving.

Daarbij komt dat beide kanten van het Franse politieke spectrum af willen van de handelsverdragen die Europa afsluit, of daar een uitzonderingspositie in bepleiten. Die verdragen waren een van de pijnpunten die eerder dit jaar leidden tot de boerenopstand. Uiterst links verwerpt de afgesloten verdragen kortweg, uiterst rechts heeft het over een moratorium.

Bodemprijzen voor agrarische producten

Minder Europese bemoeizucht zou zich moeten vertalen in een meer eigen koers die Frankrijk volgens de twee uiterste flanken de komende jaren moet gaan varen. Daarbij zouden bodemprijzen voor agrarische producten het inkomen van de boeren moeten verzekeren. Lastig daarbij is alleen dat hogere prijzen voor Franse landbouwproducten de export ervan bemoeilijkt. Nog los van het feit dat dit indruist tegen het basisprincipe van de Europese Unie van één gezamenlijke markt en een gelijk speelveld binnen de EU.

De grote vraag is nu of de Franse agrarische kiezer zich weet los te rukken van alle recente emoties, waarbij al het kwaad toch vooral uit Brussel kwam, en kiest voor de relatieve zekerheid van het gematigde midden van Macron en zijn eventuele coalitie. Achter een van de linkse of rechtse blokken gaan staan, betekent kiezen voor een onrustige tijd waarbij de Franse agrariër wel eens de speelbal kan worden van een politiek machtsspel in het Franse parlement en in Brussel.