'Leven in een tijd van woede'

Woede heeft een functie. Het is een manier om frustraties te uiten. Maar ook om onderwerpen aan te kaarten, op de agenda te krijgen en besluiten af te dwingen.

De boerenprotesten zijn een uiting van jarenlange opgekropte frustratie die nu naar buiten slaat in de vorm van woede. Het gaat over de continu uitdijende regeldruk die niet aansluit bij de landbouwpraktijk. Besluiten worden genomen over de hoofden van boeren en tuinders zonder dat zij zijn gevraagd ook eens mee te denken.

De massale trekkeracties zijn een uiting van een veel groter, dieper gevoel van jarenlange ontevredenheid. Het gaat over bestaanszekerheid en het gebrek daaraan. Het gevoel van niet gezien en niet gehoord worden. Woede is ook een politieke drijfveer geworden.

Overheden, ketenpartijen en banken zijn te lang te terughoudend geweest door keuzes voor zich uit te schuiven. Zet de cruciale positie van boeren en tuinders in het hele duurzaamheidsdenken eindelijk eens centraal. Laat het niet alleen ronkende woorden zijn bol van de duurzaamheidsambities van politiek en bedrijfsleven. Een mentaliteitsverandering is nodig om onze vrijheid, welvaart en stabiliteit te behouden.

Geef nu eindelijk eens de hoogste prioriteit aan uitvoerbare regels en beloon degenen die stappen vooruitzetten. Maak werk van dat perspectief en verdienmodel. Luister naar elkaar.

De woede van boeren waar ook in Europa is begrijpelijk en verklaarbaar. Maar niet te lang graag. Na een tijd van woede komt er ook weer een tijd van verzoening.