'Een andere melkput met nieuwe koeien'

Column Melkvee Iris Huisman 01 dec 2023 om 11:00uur

Het is maandagavond en terwijl ik dit typ, zit ik samen met mijn vriend Boer Zoekt Vrouw (BZV) terug te kijken. Eigenlijk volgen wij allebei geen één programma op televisie, want een vast ritme met een boerderij valt niet mee. Met een kalfkoe of ziek kalfje duurt de avond al snel langer.

%27Een+andere+melkput+met+nieuwe+koeien%27

Zondagavond konden we BZV niet zien omdat we samen met vrienden pizza aan het eten waren. BZV is hét programma waar wij normaal echt voor gaan zitten op zondagmiddag. Naast dat het lekker wegkijkt en vertrouwt voelt aan de 'keukentafel', vinden we het leuk om een heel klein beetje mee te kijken op de boerderij. Even gluren bij de buren, zeg maar.

Het is vanuit mijn kant twee maanden stil geweest met schrijven. Door veel drukte op mijn werk bij CAV Agrotheek en de boerderij in juli, augustus en september had ik niet veel tijd om over een column na te denken. Ook mistte ik erg de steun van Tienke, zij werkte bij de redactie van Nieuwe Oogst en stuurde mij altijd een berichtje als ik weer wat moest aanleveren. Dan loop je er toch mee in je hoofd die week.

Helaas werd Tienke ziek en is zij in oktober overleden. Ik mistte daardoor toch even mijn draai om iets te schrijven. Ook ben ik begin oktober gestopt met vast melken bij mijn melkadres. Dus die paar uurtjes in de put om alles even op een rijtje te zetten had ik ook niet meer.

Ik moest afscheid nemen van de 150 koeien die ik al acht jaar lang meer dan twee keer in de week molk

Iris Huisman, melkveehouder en teeltadviseur in Wieringerwerf

Maar gelukkig sta ik nu vaker bij mijn vriend in de melkput. Dat laatste was ook vooral de reden om te stoppen met melken bij andere boeren. Sinds wij in 't Zand wonen heb ik erg moeten wennen, en nog steeds, aan het niet meer wonen op de boerderij.

Mijn vriend heeft een melkveebedrijf in Burgerbrug en mijn ouders in de Wieringermeer. Als ik vier dagen in de week teeltadviseur ben en in het weekend en maandag thuis, plus de vaste avonden melken, zie ik hem bijna niet. Daarvoor hebben we niet samen een huis gekocht.

Dus moest ik afscheid nemen van de 150 koeien die ik al acht jaar lang meer dan twee keer in de week molk. Dat vond ik erg jammer, want ik ken ze allemaal en ze voelden toch echt een beetje als mijn eigen koeien. Als er eentje later kwam dan normaal, was er wat mis. Mijn zusje heb ik in september ingewerkt om het over te nemen, dus dat komt helemaal goed. Want in ons gebied, met veel akkerbouw, liggen de melkers niet voor het rapen.

Nu sta ik doordeweeks na mijn werk bij CAV bij mijn vriend in de melkput en kan ik zijn koeien leren kennen. Een stuk gezelliger. Dan doen we daar samen de koeien en gaan we daarna samen naar huis om eten te koken.