'De man in Frankrijk in de zon die het nooit won'

Vakantie is een gemaakt iets van de afgelopen vijftig jaar. We ploeteren twaalf maanden en mogen dan een weekje uitrusten. De toeristenbranche laat ons geloven dat we dan volledig gelukkig zijn, mits we daar een leuk bedrag voor op tafel leggen.

We kunnen daar als sector nog wat van leren; mensen glimlachend laten betalen in plaats een zuinig gezicht bij de aankoop van een karbonade. Consumenten zijn verwend met lage prijzen en onze pr als sector is blijkbaar nog niet goed genoeg.

Weggaan zorgt ook voor deze boer altijd weer voor stress. Alles moet af zijn en kan niet worden uitgesteld tot volgende week. Eigenlijk hoeft dat niet, omdat het bedrijf in goede handen is. Larissa en Esther weten wat ze moeten doen en worden niet nerveus.

Het is fantastisch om bij te komen van de dagelijkse werkzaamheden. Meestal lukt me dat ook aardig overigens. Als ik de straat uit ben, ben ik relatief het bedrijf kwijt. Je kunt dan toch niets doen, dus kun je het beter maar loslaten.

Wat me deze vakantie niet zal loslaten, is de piekbelastersregeling. Dit legt een grauwe deken over ons gebied. Dat je kunt stoppen, is van alle tijden. Vaak is het geen slechte uitkomst. Ook eerder werden grond en quota verkocht. Als er geen familielid meer is om op het oude spulletje te blijven zitten, dan is er vaak een zoete financiële afdronk. Als ik om me heen kijk, zie je straten waar vroeger allemaal boeren woonden. Nu zijn het er nog maar één of twee.

De grauwe deken van nu bestaat uit het feit dat dit versneld moet en de mensen er niet langzaam naartoe kunnen groeien. Toch moeten er keuzes worden gemaakt, terwijl de alternatieve regelingen nog niet bekend zijn. Wat in ieder geval niet meer kan, is 'vol gas' vooruit boeren. De boer van de toekomst wordt zorgwerker, natuurbeheerder of nog erger: campingeigenaar.

Ook ik moet nadenken over de toekomst. Dat doe ik altijd al, maar nu is er een extra aanleiding voor om geen last te krijgen van die grauwe deken. Voor de buitenwacht is het makkelijk. Waarom zou je als vijftiger niet na 35 jaar tussen de varkens eens iets anders gaan doen? Maar de andere kant: waarom zou je stoppen als je beroep je lust en je leven is?

Geld maakt niet gelukkig, het zorgt hoogstens voor een groter vakantiebudget. Als het maar niet wordt zoals in dat liedje van Acda en De Munnik, over die man in Frankrijk in de zon die het tot gisteren nooit won.