Harold Hofstra (ChristenUnie): 'Ik geloof in de kracht van Flevolanders'

Tegelijk waarschuwt Hofstra voor al te hooggespannen verwachtingen. 'Boeren en tuinders hebben recht op een eerlijk verhaal. Ook na 15 maart blijft wetgeving wetgeving.'

We vragen nu van onderop wat de agrariërs en andere Flevolanders willen met hun platteland

Harold Hofstra, gedeputeerde in Flevoland

Het is verkiezingstijd. Recent onderzoek door Nieuwe Oogst laat zien dat maar weinig agrariërs vertrouwen hebben in de politieke besluitvorming. Wat is daarop uw reactie?

'De groeiende afstand tot de politiek trek ik mij enorm aan. Maar ik denk dat dan vooral de Haagse politiek wordt bedoeld. De provincies doen er steeds meer toe, dat ziet de kiezer ook. Het plaatselijke verzet tegen bijvoorbeeld de komst van een datacenter in Zeewolde, ook in de gemeentepolitiek, laat zien dat dit zich uitbetaalt.'

Dus verzet via de stembus tegen de stikstofaanpak heeft zin?

'Ik zie dat de opportunistische geluiden rond verkiezingstijd toenemen. Je kunt het echter ook anders benaderen: het is nu het moment om aan te geven wat jij wilt. Dat kan niet alleen via de stembus. Dat doen we als provincie op dit moment ook door de inwoners van Flevoland, en dus ook de agrarische sector, te vragen hoe zij de toekomst van het platteland zien. Wat voor ideeën leven er om te komen tot onder meer een toekomstbestendige agrarische sector? Wij kijken dan liever naar wat nog wel kan en hoe we dat kunnen inpassen.'

Maar u heeft als provincie de stikstofregels die in Den Haag worden bedacht intussen wel uit te voeren.

'Je moet mensen geen valse hoop geven. Boeren en tuinders hebben recht op een eerlijk verhaal. Wetgeving blijft wetgeving, dat wordt na 15 maart niet anders. We hanteren wel grenzen: de doelen die de rijksoverheid stelt, moeten haalbaar zijn. Dat moet het uitgangspunt zijn. Verder doen we wat we kunnen binnen de mogelijkheden die we hebben en werken aan perspectief voor boeren en tuinders. Maar tot nu toe zijn de mogelijkheden beperkt. Het is nu gedwongen achterover leunen.'

De afgelopen vier jaar is Flevoland geregeerd door een breed samengestelde regenboogcoalitie. Hoe is dat eigenlijk bevallen?

'Het is een constructieve coalitie gebleken, zonder echte frictie. Dat komt, denk ik, omdat we pragmatisch te werk gaan. Niet in de eigen stellingen blijven zitten, maar meebewegen met de ander. Als ChristenUnie zijn we met drie zetels maar een kleine fractie, dus dan past bescheidenheid. Toch denk ik dat we door een verbindende rol te spelen tussen beide kanten van het politieke spectrum de partijen bij elkaar houden.'

U lijkt net als veel boeren vooral te wachten op meer duidelijkheid uit Den Haag. Wat kan de provincie op dit moment nog wel doen?

'Het moet sneller, maar er gebeurt op het provinciehuis meer dan veel mensen zien. Zo bleken van de ruim 160 oorspronkelijke PAS-melders in Flevoland na verificatie nog zo'n 130 over te zijn die moeten worden gelegaliseerd. Verder hebben we stikstofruimte aangekocht, waar ook die melders van profiteren.

'Voor nog eens vijf PAS-melders hebben we een zogeheten positieve weigering afgegeven, waarmee we zeggen dat zij geen Natuurvergunning nodig hebben. Bovendien hebben we op het gebied van innovatie ook stappen gezet en zijn er meetopstellingen neergezet, zowel op de boerenbedrijven als in de naburige natuurgebieden.'

De provincie is in grote mate afhankelijk van de medewerking van de agrarische sector bij het Gebiedsprogramma Flevoland. Hoe schat u het draagvlak daarvoor in?

'We zijn in goed gesprek met de agrariërs. Maar als je door onduidelijkheid vanuit het Rijk onvoldoende te bieden hebt, blijft het een beetje als tennissen zonder racket. Dat is frustrerend voor ons, maar misschien nog frustrerender voor de agrariërs zelf. Dat gevoel herken ik heel goed.'

Waar ziet u nog kansen?

'De sleutel in Flevoland ligt voor een groot deel bij het Rijksvastgoedbedrijf. Dat beheert in onze provincie 30 tot 40 procent van de grond. Het vastgoedbedrijf kan daarmee een belangrijke bijdrage leveren aan het grondspoor: de juiste bedrijven vestigen op de juiste plek. Dus de meer intensieve bedrijven aan de westkant van de provincie, de extensievere aan de oostkant.

'Door aanpassing van het pachtstelsel en pachtprijzen zou boeren daarnaast meer lucht kunnen worden geboden om te innoveren of zich aan te passen. Nu zitten veel ondernemers financieel nog met hun neus in het water. Daar zou overigens ook de Rabobank wat aan kunnen doen, zoals door uitgestelde betalingen op de hypotheek.'

Is er dan ook nog wel licht aan het einde van de tunnel?

'Jazeker, Flevoland is nieuw land, met de laagste opgave op het gebied van stikstof. Wel hebben we nog te dealen met bodemdalingseffecten en energie- en klimaatopgaven. Voor het Gebiedsprogramma Flevoland vragen nu van onderop wat de agrarische sector en de andere Flevolanders willen met hun platteland. Alles kan worden ingebracht, als het maar bijdraagt aan de doelen van een toekomstbestendige agrarische sector en herstel van de biodiversiteit. We willen de kennis en kracht van de mensen in het gebied aanspreken en gebruiken.'

'Wat dat betreft geloof ik in de kracht van de Flevolanders. Vanuit de pionierstijd heerst hier nog de mentaliteit van mouwen opstropen en aan de gang. Daar is geen dwang of drang voor nodig. Dat blijkt maar weer eens in het gebiedsproces stikstof in het oostelijke deel van de Noordoostpolder. Het waren zeker geen makkelijke gesprekken, maar ze bleven wel constructief. De afspraken met de tachtig boeren die het aangaat zijn inmiddels grotendeels gemaakt. Niet direct de hakken in het zand, dat typeert Flevoland.'