Pluimveehouder Rooijakkers: 'Het gaat bij ons thuis altijd over veren'

HeRo, een acroniem van de achternamen van Marion van Heugten en Frank Rooijakkers, beslaat drie locaties met leghennen en een met vleeskuikenmoederdieren. Die zetelen in Asten, Heusden, Someren en sinds kort Helenaveen.

Op die laatste plek hadden de ouders van Rooijakkers al moederdieren onder de naam FeiT. 'De F en T staan voor Frits en Tiny. Die naam zetten wij nu voort', verduidelijkt Rooijakkers. 'We zitten met dit bedrijf nu in het overnametraject. We hebben 30.000 vleeskuikenouderdieren van het ras Ross. De broedeieren zijn bestemd voor de export.'

Het is een andere markt dan die van de eieren die op de andere locaties worden gelegd. Een bewuste keuze, volgens Rooijakkers. 'Bij de start van ons bedrijf in 2014 zijn we direct risico gaan spreiden. We hebben toen op één locatie al moederdieren opgezet, zodat we twee aparte inkomensstromen hadden. Daarnaast hebben we zowel 1 ster Beter Leven als 2 sterren en standaardscharreleieren. De eieren met 1 en 2 sterren gaan naar de supermarkt en de scharreleieren zijn voor de vrije markt.'

Minder kippen, hogere prijs

Over de prijzen op de vrije markt heeft de pluimveehouder naar eigen zeggen niets te klagen. Voor een doosje met twaalf eieren betaal je in de supermarkt met gemak 3,20 euro. 'Dat komt vooral door de voerprijs', zegt Rooijakkers. 'Die is in anderhalf jaar tijd bijna verdubbeld, van 24 euro per 100 kilo naar 40 euro. Daarnaast zijn er in Europa veel dieren weggevallen, deels door die kostprijsstijging en deels door vogelgriep. Er worden minder kippen opgezet.'

Rooijakkers levert de 1 ster Beter Leven-eieren ook aan Albert Heijn onder de vlag van Blauwe Boeren. Met dat concept, met een vaste prijs voor enkele jaren, vist hij wat de hoge vrije prijzen betreft achter het net. 'Albert Heijn compenseert ons deels, maar dit is wel een les die we geleerd hebben. Een volgende keer wil je jaarrond een opbrengstprijs hebben die mede afhankelijk is van de kostprijs.'

Rooijakkers straalt veel werkplezier uit. 'Het was al vrij vroeg duidelijk wat ik later wilde worden. Ik weet nog dat mijn leraar van groep 8 over mijn schooladvies zei: 'Je zult waarschijnlijk wel te veel in de stal willen werken om je voldoende in te kunnen zetten voor de havo, dus ik denk dat mavo beter bij je past.' En dat heb ik dan ook maar gedaan.'

De Brabantse ondernemer werd in 2014 kippenboer. Samen met zijn vrouw zette hij op de locatie van haar ouders in Asten de eerste stappen als pluimveehouder. Zijn schoonouders hadden voorheen een melkveebedrijf, maar toen duidelijk werd dat de kinderen ook interesse hadden in het ondernemerschap, ruilden ze de koeien in voor kippen.

'Dat wij samen een pluimveebedrijf zouden beginnen, was dus snel duidelijk', lacht Rooijakkers. 'Het is ons met de paplepel ingegoten. Het gaat bij ons altijd over veren. Door de grote volumes heb je veel mogelijkheden om data te vergaren en innovaties te ontwikkelen. Denk alleen al aan het rapen van de eieren. Dat deed ik als jongetje op het bedrijf van mijn ouders met de hand. Dat is nu volledig geautomatiseerd. Daarnaast is het in de stal altijd minimaal 20 graden. Vind ik wel prettig.'

Toch is Rooijakkers pas sinds augustus fulltimepluimveehouder. 'Ik heb twintig jaar als adviseur gewerkt, waarvan de laatste zestien bij voerleverancier Vitelia. Dat deed ik tot drie jaar geleden vijf dagen per week. Sindsdien ben ik dat gaan afbouwen, omdat het eigen bedrijf steeds meer tijd en aandacht vroeg. Ik kon en wilde dat niet meer combineren.'

Zaadjes planten

Rooijakkers werd in 2014 meteen lid van ZLTO en is nu bestuurslid van afdeling De Peel. 'Mijn ouders waren lid en ik vind dat ZLTO heel goed werk verricht. Lokale belangenbehartiging is erg belangrijk. Wij planten zaadjes bij de politiek en maatschappij en dat nemen ze mee in hun plannen en besluitvorming', stelt Rooijakkers.

'Ik vind het ook zo kortzichtig als ondernemers hun lidmaatschap opzeggen bij een verkeerde uitspraak of beslissing in de politiek', vervolgt de pluimveehouder. 'Daarnaast doet de vakgroep goede dingen voor de sector, zoals de notering voor de eierprijzen.'

Het Brabantse veehouderijbeleid en de stikstofmaatregelen zullen ingrijpend zijn. 'Als de deadline van 2024 blijft staan, moeten ook wij enkele locaties sluiten die te klein zijn. Met innovaties in emissies zijn we al volop bezig, zodat we op andere locaties kunnen groeien. Op de locaties waarin geïnvesteerd moet worden in emissies hebben we twee opties: of volledige compensatie voor de investeringen of groeien in dieraantallen op die locatie. We gaan het zien.'