'De natuur aan het stuur'

De ontstane korst deed veel uienplanten de das om. Bij telers waar we na de regen zaaiden, dachten we beter af te zijn. Maar tegen de tijd dat we daar zaaiden, viel het niet mee om al het zaad in het vocht te leggen dankzij diezelfde harde oostenwind. Verwachte buitjes bleven uit. Ook daar is het weer spannend.

Veel telers hier in de buurt zijn in de weer geweest met korstenbrekers, wiedeggen of water. Maar het effect valt in het niet bij een paar keer 5 of 10 millimeter regen. De natuur is krachtig.

We poten de laatste aardappelen en het heeft nog steeds niet geregend. Al frezend op de laatste avond bij een ondergaande zon, omringd door kieviten, scholeksters en zeemeeuwen, hazen en reeën en hopend op de nodige regen, besef ik hoe afhankelijk we zijn van de natuur. Hoe wij ook alles denken te kunnen sturen met de juiste machines en instellingen, de geschikte rassen en gewassen, goede timing van het werk.

Met gerichte chemie of bewust zonder. Op lagedrukbanden en met passende bemesting. Als we niet op z'n tijd ons natje en droogje van de natuur krijgen, wordt het niets. Natuurlijk zijn vakmanschap en inzet van de teler daarbij onmisbaar. Maar die vallen in het niet bij het effect van zes weken regen of zes weken droogte.

Vakman of vakvrouw of niet, uiteindelijk kan niemand in de toekomst kijken. Want met die droge grond bij het aardappelpoten en een weerbericht zonder regen moet je dan extra diep poten? Vorig jaar startte het aardappelpoten ook droog genoeg, maar begin mei stonden we met de schep in het land water te laten lopen. Krijgen we dat weer of wordt het een droge zomer? Zeg het maar.

We moeten allemaal ons best doen, maar we hebben ook allemaal een beetje hulp nodig. De een noemt het geluk, de ander noemt het een zegen. Ik hoop dat u van beide het nodige mag ontvangen komend groeiseizoen. En een mooi buitje op z'n tijd.