Monitoring en verdienmodel gaan weidevogelstand helpen

Zes jaar geleden startte het lectoraat Weidevogels onder leiding van Astrid Manhoudt. Sinds 2016 is er veel in werking gesteld op het gebied van kennisuitwisseling tussen onderzoek en praktijk, maar ook tussen agrarische collectieven onderling. Mogelijk heeft dit, als een van de vele schakeltjes in het beheer, de lichte stabilisatie van de weidevogelpopulatie ondersteunt, geeft Manhoudt aan.

Om de weidevogelpopulatie verder te versterken, komt de komende vier jaar meer nadruk op natuurinclusieve landbouw en de onderlinge afstemming van gebiedsplannen. Jaarrond monitoren, bijvoorbeeld met drones en kunstmatige intelligentie, moeten zorgen voor meer inzicht in broedgedrag en de leefwijze van predatoren.

Verdienmodel voor beheerders

Onderzoek naar het verdienmodel voor de beheerders is al in gang gezet. Op veehouderijbedrijven is 15 tot 20 procent weidevogelbeheer inpasbaar, maar er is nog weinig bekend over de arbeid die het vraagt en de opbrengst- en voederwaardederving. Het lectoraat hoopt de komende jaren ook een antwoord te vinden op de vraag wat een beheerder of collectief nodig heeft.

'De uitdaging is om uit de negatieve spiraal te komen. Waar je naar streeft is een voldoende grote populatie weidevogels die zich kan verdedigen en zich in stand kan houden', geeft Manhoudt aan. Als het aan haar ligt, krijgt weidevogelbeheer een nog prominentere plaats in het onderwijs. 'Er is de afgelopen decennia veel praktische kennis over weidevogelbeheer verloren gegaan. Die komt niet zomaar terug.'