Opvolger zit vol plannen voor zorgboerderij in Blessum

Het was het loonbedrijf in het naburige Deinum dat Marten Hoekstra in 2008 tipte over een agrarisch bedrijf dat in Blessum te koop stond. Hij maakte een bedrijfsplan en kreeg de financiering rond bij de Rabobank. Voor Hoekstra, opgeleid als metselaar en timmerman en jaren werkzaam in de wegenbouw, kwam met de koop een droom uit. 'Ik wilde altijd al boer worden. Als kind hielp ik regelmatig bij een melkveehouder.'

Omdat de Fries koeien 'prachtig' vindt, begon hij met het opfokken van jongvee van boeren in de omgeving. Maar jongveeopfok is 'absoluut' geen vetpot. 'Het kost mij haast meer dan dat het oplevert. Mijn boekhouder heeft weleens gezegd dat we de tak moeten afstoten. Dat wil ik liever niet. Ik vind het verzorgen van het vee te mooi.'

Meer inkomen

Om meer inkomen uit het bedrijf te halen, zocht de familie naar een andere tak. Al snel kwam ze bij de zorg uit. Griet Bloem: 'Ik werkte al in de ouderenzorg. De liefde voor de mens staat bij mij centraal. Op een zorgboerderij kun je de mensen veel bieden: naast structuur ruimte, rust en het omgaan met dieren.'

Het tweetal startte met weekendopvang voor kinderen. Daar was vanuit de gemeenten veel vraag naar. 'We zaten snel vol. De kinderen komen uit de wijde omtrek, Harlingen, Stiens, Leeuwarden.'

Om deze doelgroep nog beter te helpen, kocht Hoekstra drie jaar geleden een leegstaande boerderij in het naburige Marsum, Dotinga State Zorg. 'Alle doelgroepen op één locatie was te hectisch', verklaart hun dochter Anna Hoekstra. De vraag naar opvang voor kinderen wordt steeds groter, stelt Marten Hoekstra. Volgens hem is dat onder andere het gevolg van de coronacrisis. 'We zijn vorig jaar met noodopvang voor kinderen gestart. De kinderen redden het niet in de thuissituatie.'

Ouderen met dementie

Naast jeugdzorg voor kinderen met een licht verstandelijke beperking, gedrags- en ontwikkelingsproblemen is zorg voor ouderen met dementie een belangrijke pijler onder het bedrijf. Twaalf ouderen die nog thuis wonen, krijgen dagbesteding op de boerderij. Een van de belangrijkste onderdelen is het verzorgen van het warme eten. 'Zoals aardappelen schillen. De schillen voeren ze aan de beesten. Dan hebben ze hun wandeling ook gemaakt', zegt Bloem.

Sinds dit jaar biedt de familie ook kleinschalig wonen aan acht jongvolwassenen aan met autisme, ADHD, een licht verstandelijke beperking en hechtingsproblematiek. Doel is dat de deelnemers uiteindelijk zelfstandig kunnen wonen.

Groeien

Het aanbieden van wonen zorgt ervoor dat de zorgboerderijen kunnen blijven draaien, stelt Marten Hoekstra. 'Wij halen de helft van onze inkomsten uit het wonen. We kunnen hiermee ook nog groeien. We zijn goed in beeld bij gemeenten.'

Anna Hoekstra heeft hier wel een verklaring voor. 'Wij bieden zorg op maat aan. Als een kind bijvoorbeeld moeite heeft met samen spelen, maken we een behandelplan. Om het half jaar kijken we of de doelen zijn gehaald.'

Overname niet vanzelfsprekend

Voor de tweede dochter van Hoekstra en Bloem was het helemaal niet vanzelfsprekend dat zij het bedrijf over zou nemen. Na verschillende werkplekken kwam ze twee jaar geleden volledig op het bedrijf van haar gescheiden ouders te werken. 'Mijn moeder had reuma en kon niet zoveel meer doen. Nu neem ik ook steeds meer taken van mijn vader over. Sinds dat ik er werk, is er al veel veranderd, bijvoorbeeld in de personeelsbezetting. Ik zit vol energie', glimlacht ze.

Haar ouders knikken trots. 'De website is dit jaar vernieuwd. Daar zijn wij blij mee.'

Koeienstal ombouwen tot woningen

Anna Hoekstra heeft meer plannen voor het bedrijf. Zo wil ze een moestuin en speeltuin aanleggen en nieuwbouw realiseren voor dagbestedingsactiviteiten als houtbewerking. Een ander idee is om de koeienstal om te bouwen tot woningen. 'Ik heb niet zoveel met de kalveren. De deelnemers geven ze melk en voorzien de hokken van stro, maar volgens mij vinden ze het veel mooier om met konijnen te knuffelen of bij de pony's, schapen en geiten te zijn', beredeneert ze.

Voor Marten Hoekstra is dat laatste punt wel wat pijnlijk. 'Misschien bedenkt ze zich nog. Maar als dat niet zo is, dan is het haar keuze. We zouden het jammer vinden, maar we gaan ons er niet mee bemoeien.' Belangrijker vindt hij dat hij bij zijn dochter een enorme drive ziet om het bedrijf voort te zetten. 'Anna zit nu bij gesprekken met de boekhouder en de Rabobank. Daar leert ze veel van. Ik vind het geweldig dat ze het zo oppakt en dat het bedrijf door haar toedoen ook verandert.'