Schapenhouders begeleiden mensen met psychische problemen

'We zitten nu midden in de lammertijd', zegt Cornelis de Groot. Samen met zijn vrouw Annemie vertelt hij hun verhaal in de kantine. Schapen vormen de hoofdtak van hun bedrijf in het Zuid-Hollandse Den Bommel. Zorg is een neventak. 'Maar zonder zorg zou het niet lukken', zegt de schapenhouder. Het echtpaar heeft zo'n driehonderd schapen. Die lopen vooral op de buitendijken van Goeree-Overflakkee.

De ouders van Cornelis de Groot hadden ruim vijfhonderd schapen. De afgelopen jaren kregen ze steeds meer last van ganzen. 'Ganzen vreten het gras kort, ze vertrappen de zode, ze schijten het gras onder en ze nemen veel onkruidzaden mee van de gorzen, waardoor de graslandvegetatie verdwijnt op de dijken. Dat frustreert soms wel. We willen lammeren in het voorjaar het liefst in mooi gras kunnen laten lopen.'

Ganzentoename

Als gevolg van de ganzentoename halveerde de grasopbrengst. Daar kwam bij dat de schapenhouders niet meer mogen bijvoeren op de dijken. Bovendien verloren ze stukjes dijk voor fietspaden en natuurontwikkeling. Land erbij kopen is geen optie. Een buurperceel met mooie zavelgrond ging laatst voor 110.000 euro per hectare naar iemand anders.

De schapenhouderij en de zorgtak sluiten goed op elkaar aan. De ouders van Cornelis de Groot zijn gestart met de zorg. Van begin af aan hadden ze cliënten met chronische psychische problemen. Cornelis en Annemarie de Groot zijn onderaannemers van grote zorginstellingen. Ze geven hun cliënten dagbesteding, geen therapie.

Extra aandacht in begin

Nieuwe cliënten krijgen de eerste periode extra aandacht, zegt Annemarie de Groot. 'We willen zo'n iemand leren kennen, vertrouwen winnen, een band opbouwen en in de groep inpassen. De groepsdynamiek is soms kwetsbaar. Dat moet je goed begeleiden. Dat doen we ook door de drempel laag te houden voor cliënten om te vertellen als er iets is en door zaken gelijk op te lossen.'

De cliënten hebben alleen te maken met het zorgechtpaar. 'Wij zijn er altijd', zegt Annemarie de Groot. 'Op de dagen dat de cliënten er niet zijn, kunnen ze ons bellen of mailen. Dat vinden we belangrijk voor de band met hen.'

Bezuinigingen

De laatste jaren is er diverse keren bezuinigd op de zorg, merkt het zorgechtpaar. Eerst kwam er altijd een begeleider van de zorginstelling mee. Nu moet de zorgboer zelf voor begeleiding zorgen. Annemarie de Groot had daarvoor al haar diploma's gehaald. De grote zorginstellingen betalen nu ook het vervoer niet meer. Bovendien krijgen de cliënten geen dagvergoeding meer vanuit de instelling. 'Dat doen wij nu zelf nog. Dat is een stimulans voor de cliënt'.

De zorgboerin maakt voor elke cliënt een zorgplan, waarin staat wat bij hen past en wat ze kunnen doen. Ze doen allerlei lichte werkzaamheden met de schapen, paarden en het kleinvee, zoals uitmesten, strooien en voeren.

Oase van rust

De meeste cliënten komen uit Rotterdam. Ze genieten van de rust en de natuur op het eiland. Annemarie de Groot: 'Als we de Haringvlietbrug over rijden, komen we in een oase van rust, met veel minder mensen en veel minder verkeer', vertellen cliënten.' Cornelis de Groot: 'Ze vinden het heerlijk om hier hun hoofd leeg te maken.' Cliënten doen ook klussen bij de schapen op de dijken, zoals het verweiden. 'Dan kunnen ze genieten van de natuur, de weidsheid, het water, de frisse geur….en de ganzen.'

De cliënten komen op maandag, woensdag en vrijdag. Gemiddeld zijn er acht per dag. Maar het aantal wisselt nogal. Annemarie de Groot: 'Afgelopen maandag hadden we er vijf verwacht en kwam er maar één. De anderen hadden geen zin of waren niet lekker.' Cornelis de Groot: 'Dat is best lastig. We verwachten hen. We hebben werk voor hen.'

Omdat de cliënten altijd buiten werken of in de ruime schuur, hebben ze weinig hinder van de coronabeperkingen, al moeten ze wel regelmatig worden herinnerd aan de 1,5 metermaatregel.

Kleinschalig

De ondernemers hebben er plezier in als ze zien hoe hun cliënten het naar hun zin hebben. Annemarie de Groot: 'Vandaag was er bijvoorbeeld een vrouw die lange tijd niet kon komen. Ik geniet ervan als ik zie hoe zij dan weer bezig is met de lammetjes. Ze heeft ook geholpen bij een bevalling. Dat kan bij ons, omdat het kleinschalig is. Dat is onze kracht.'

Veel cliënten houden zo van dieren omdat ze niet oordelen zoals mensen, legt Cornelis de Groot uit. 'Dieren nemen iemand zoals 'ie is.'

Stabiele situatie

Ook de ondernemers proberen de cliënten te nemen zoals ze zijn. Cornelis de Groot: 'Wij proberen hun altijd een rustige en stabiele situatie te bieden, zonder stress. Alleen in lammertijd is dat weleens lastig. De cliënten mogen wel zien dat we het dan druk hebben, maar we moeten ervoor zorgen dat het voor hen geen stress oplevert.'